-
ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę Julii Biel „Times New Romans”LubimyCzytać2
-
ArtykułySpotkaj Terry’ego Hayesa. Autor kultowego „Pielgrzyma” już w maju odwiedzi PolskęLubimyCzytać2
-
Artykuły[QUIZ] Te fakty o pisarzach znają tylko literaccy eksperciKonrad Wrzesiński23
-
ArtykułyWznowienie, na które warto było czekaćInegrette0
Cytaty z tagiem "powieść" [182]
[ + Dodaj cytat]W życiu ważne jest tylko to, aby przeżywać je spokojnie, scena po scenie. Można się uważać za człowieka spełnionego tylko wówczas, gdy potrafi się docenić urodę chwili. Liczy się tylko to, anie przeszłość, ani tym bardziej przyszłość. Przyszłości może zresztą w ogóle nie być, zatem jedynym sensem życia jest zdefiniowanie go jako powieści, którą się czyta. - Jerzy Kosiński.
Dla chrześcijanina tak jawny kryzys powieści sprowadza się do tego, że świat, który opisujecie, jest bezgranicznie mało znaczący, świat, z którego Bóg się wycofał, a na którym przygoda człowiecza zatraciła już sens.
Czy ktoś zajmował się fizyką kwantową literatury? Jeśli i tam brak obserwatora zakłada nieskończoną liczbę możliwych kombinacji, to jakiż karnawał kotłuje cząstki elementarne powieści? Co dzieje się między ich okładkami, gdy nikt ich nie czyta? Oto pytania, nad którymi warto pomyśleć.
Chcieć być kotem to jedno, a stać się nim naprawdę – całkiem co innego.
Wszystko warte jest opisania. Nie tylko żywoty świętych, wielkie katastrofy, wojny czy małżeństwa królów, ale także narodziny siódmego dziecka w rodzinie tkacza, żniwa w jakiejś biednej wsi, sny obłąkanej staruszki i dzień w przytułku Mantes. Ludzie przeczuwają, że kiedy zbierze się te mniej u bardziej doniosłe zdarzenia i złoży w jedną całość, niby porozrzucane kamyki wielkiej mozaiki, życie i śmierć ukażą swoje prawdziwe znaczenie.
Każda książka napisana przez człowieka wychodzi poza niego i jest od niego większa. Jak to możliwe? Człowiek, który pisze książkę, przekracza siebie, bo czyni odważną próbę określenia siebie i nazwania. Sam jest tylko działaniem i chaotycznym ruchem, książka zaś określa to działanie i ten ruch, nazywa, nadaje mu sens i umieszcza go w relacji z innymi".
- Tam dokąd zabieram, nie ma żadnej świadomości - odparła Śmierć. - Nie ma niczego.
- Więc przyszedł czas na mnie?
- Niestety, sprawy nieco się skomplikowały.
Przeszłość ma to do siebie, że prędzej czy później staje się rojem duchów.
Powieści tylko pozornie są "współczesne" - w gruncie rzeczy pociąga je jakaś ponętna stałość jednostki, która jest niezależna od historii.
... wysiłek przy pisaniu krótkiego opowiadania jest równie intensywny , jak przy pisaniu powieści. W pierwszym akapicie powieści należy bowiem określić wszystko; jej strukturę, ton, styl, rytm, długość, czasem nawet charakter jednej z postaci. Reszta jest już radością pisania, najintymniejszą i przeżywaną w niewyobrażalnej samotności...
Był bezwzględnym łowcą sensacji, ale starał się zachować obiektywność. Zawsze z zainteresowaniem zaglądałem do jego recenzji, bo umiał czytać między wierszami. Nie to, żeby systematycznie mnie wychwalał, ale mając zastrzeżenia, pamiętał, że za powieścią, tak samo jak za filmem czy sztuką teatralną, kryją się często lata pracy i wątpliwości i że można oczywiście krytykować, lecz okrucieństwem jest zbyć wszystko kilkoma pogardliwymi zdaniami.