-
ArtykułyTeatr Telewizji powraca. „Cudzoziemka” Kuncewiczowej już wkrótce w TVPKonrad Wrzesiński2
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 17 maja 2024LubimyCzytać311
-
Artykuły„Nieobliczalna” – widzieliśmy film na podstawie książki Magdy Stachuli. Gwiazdy w obsadzieEwa Cieślik3
-
Artykuły„Historia sztuki bez mężczyzn”, czyli mikrokosmos świata. Katy Hessel kwestionuje kanonEwa Cieślik14
Cytaty z tagiem "jad" [11]
[ + Dodaj cytat]Nienawistnikowi nie wystarcza, że zatruwa jadem siebie, musi jeszcze zatruć innych. Widocznie w takim stanie uczuć chce się czarnej mszy, zbiorowego spożywania jadu, chóralnego śpiewu. Kto nienawidzi innych - przez siebie wybranych - nienawidzi też spokoju świata - szerzy pożar jak piroman.
Jaszczureczka się umizga,
Ale przy tym jadem bryzga.
W uścisku twym, przewrotnym, czczym,
Jeślim pił jad wasz, o blekoty,
Ty, czarowniczy zwidzie złoty,
Bądź zapomniana w dniach twych zim.
[Przebudzenie].
Ciebie to nawet żmija by nie ugryzła, żeby się nie otruć.
Ale trzeba było jeszcze przetrwać ten ostatni okres i nie cofnąć się przed żadnym cierpieniem, i Veraguth był gotów wysączyć ten kielich do dna, od kilku dni bowiem czuł nieomylnie, że tylko przez tę mroczną bramę wiedzie dlań droga do życia. Jeżeli teraz stchórzy, jeśli ucieknie i uchyli się od bólu, weźmie na siebie całe błoto i trujący jad i nigdy nie wydostanie się ku czystej, świętej wolności, do której tęsknił i dla której gotów był znieść każdą udrękę.
Z pielęgnowania żalu nad utraconą przeszłością nigdy nie wyniknie nic dobrego. Sączący się jad każdego dnia będzie wnikać w głąb ciebie, aż staniesz się zupełnie inną osobą.
Muszę wybaczyć Ci ze względu na samego siebie. Nie można nieustannie hodować na piersi gada, by żywić się jego jadem, nie można co noc wstawać, by rozsypywać cierpienia po ogrodzie duszy.
Bo nie zawsze się mówi to, co się powinno. Za często się wypluwa jad i trzyma za zębami miód.
Jak źle
odbity sztych. I donikąd rozpryskuje się
jad skorpiona, wyryty na nim. By się tu i ówdzie
zmieszać z osoczem kogoś, kto odczuwa biały
smutek świata. Rozpięty w ciszę morską. Która trwa.
Jak delfin na okrężnej drodze przez morza.