-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik230
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant13
Cytaty z tagiem "humanitaryzm" [15]
[ + Dodaj cytat]Przemoc rodzi przemoc. Jedynie przerywając ten cykl, można mieć nadzieję na jakieś rozwiązanie, ale nikt nie jest gotowy na zrobienie pierwszego kroku. Choć tak wiele pozarządowych organizacji pcha się do Afganistanu, żeby dostarczyć, za pieniądze różnych rządów, swoją wersję humanitaryzmu i pomocy, nie słyszałem, aby którakolwiek z nich planowała upowszechniać tu pojednanie, odrzucanie przemocy, ukazanie jałowości zemsty - zarówno u Afgańczyków, jak i u innych. A, mój Boże, przydałoby się!
Ten nowy materiał wybuchowy uchodził w oczach wojskowych naukowców za wielkie dobrodziejstwo. Jak długo zabijali ludzi przy użyciu konwencjonalnej, a nie nuklearnej broni, tak długo chwalono ich jako humanitarnych polityków. Wydawało się, że dopóki nie zostanie użyta broń atomowa, dopóty nikt nie nazwie po imieniu całego tego zabijania, które odbywało się od zakończenia drugiej wojny światowej, a które było, w rzeczy samej, trzecią wojną światową.
Nie należy bez powodu niszczyć tego, co zostało stworzone, to pierwsza zasada cywilizacji. No, powiedzmy, druga. Pierwsza to z pewnością humanitaryzm.
(...) społeczeństwo konsumpcyjne oparte na ciągłym wzroście jest sprzeczne z zasadami ekologii. Człowiek naruszył podstawowe prawa natury. W ten sposób stał się swoim najgorszym wrogiem. Zagrożenie nie przychodzi już z zewnątrz, ale od nas samych. Aby móc żyć w harmonii z naturą, ludzkość musi zmienić swój sposób myślenia, styl życia i system wartości. Należy rozszerzyć pojęcie humanitaryzmu. Troszczyć się o wszystko, co żyje.
Dzięki książkom i z książek dowiedziałem się, że niebiosa wcale nie są humanitarne i że człowiek myślący także humanitarny nie jest, nie żeby nie chciał, lecz dlatego że byłoby to sprzeczne z poprawnym myśleniem.
Niebiosa nie są humanitarne, lecz jest chyba coś więcej niż te niebiosa, współczucie i
miłość, o której już zapomniałem i której już nie pamiętam.
Może to, co powiem, wyda wam się dziwaczne, panowie socjaliści, zwolennicy postępu i humanitaryzmu: nie troszczę się nigdy o bliźniego i nigdy nie staram się chronić społeczności, która nie daje mi żadnej ochrony, więcej: jeśli zajmuje się mną, to na ogół jedynie w tym celu, żeby mi szkodzić; bliźni więc i społeczeństwo winni mi są wdzięczność, jeśli nie szacując ich wcale, zachowuję wobec nich neutralność. (s.9).
Niektórzy ludzie nie powinni mówić o wolności, rozumie, humanitaryzmie, po prostu dlatego, żeby tych pojęć nie brukać.
Leonardo podówczas tak jak ja stał i patrzył uważnie i z satysfakcją, jakiej to
okropności jest świadkiem, ponieważ Leonardo już wtedy wiedział, że niebiosa nie są
humanitarne i człowiek, który się para myśleniem, także humanitarny nie jest.
Tak oto kompletnie zmaltretowany wróciłem do piwnicy, obarczony na dobitkę poczuciem winy wobec mojego szefa, ległem na plecach w dołku, jeszcze ciepłym dołku po Cygance ... leżałem i wsłuchiwałem się w odgłosy z ulicy, w tę piękną muzykę konkretną, nasłuchiwałem ... a gdy wsłuchałem się
w głąb ziemi, słyszałem całkiem wyraźnie, choć nie głośno, jak tam gdzieś przez rury i
kanały przelewają się wody ściekowe i fekalia, i podczas kiedy wszystkie legiony
ścierwic wyniosły się, pod betonem słyszałem kwik i tęskny pisk szczurów, bo we
wszystkich kanałach miasta stołecznego Pragi wciąż jeszcze wrzały bitwy między
dwoma szczurzymi klanami o to, kto będzie panem wszystkich ścieków i kanałów
stolicy. Niebiosa nie są humanitarne i życie nade mną, i pode mną, i we mnie także
humanitarne nie jest. Dzień dobry, panie Gauguin!