-
ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę Julii Biel „Times New Romans”LubimyCzytać2
-
ArtykułySpotkaj Terry’ego Hayesa. Autor kultowego „Pielgrzyma” już w maju odwiedzi PolskęLubimyCzytać2
-
Artykuły[QUIZ] Te fakty o pisarzach znają tylko literaccy eksperciKonrad Wrzesiński25
-
ArtykułyWznowienie, na które warto było czekaćInegrette0
Cytaty z tagiem "dotyk" [160]
[ + Dodaj cytat]Ludzie boją się dotyku, bo dotyk przeznaczony jest dla najbliższych, bo nie wypada, bo dotyk ma podtekst erotyczny, bo dotyk ukaże słabość, odsłoni prawdziwe uczucia. Bez ustanku dotykamy tylko klawiatury, telefonów, różnego rodzaju sprzętu. Zimny, pozbawiony uczuć dotyk.
Bo od złotych dłoni zawsze chłodem wionie, a dotyk kobiety jest ciepły
Dotykam Twoich ust,palcem dotykam brzegu twoich ust, rysuję je tak,jakby wychodziły spod mojej ręki,jakby po raz pierwszy twoje usta miały się otworzyć, i wystarczy bym zamknął oczy, aby zamazać to wszystko i zacząć od nowa".
Fizycznie samotność jest ostrym atakiem głodu skóry. Cierpię, bo pragnę być trzymana i pogłaskana.
Pozbawiał je cieniuśkich wiórków, tak lekkich, że zanim upadły na podłogę,czas jakiś jeszcze unosiły się w powietrzu, i przesuwał opuszkami palców po każdym zakątku nowo ukształtowanych skrzypiec,jakby badał rozkoszne zagłębienia kobiety. Jakiś czas później sam Matthieu zdumiewał sam siebie ,przy niejednej okazji pieszcząc swe kochanki, jakby miał w dłoniach instrument z najdoskonalszego cedru.
Przepraszam, jeśli Panią uraziłem. Przepraszam, że nie byłem szczery.(...) To we mnie jest strach przed światem, któremu próbuję się opierać. Kiedy dotknęła Pani niechcący mojej ręki, poczułem, jak skorupa, w której się zasklepiłem wiele lat temu, pękła.
(...) zawsze chciałam mieć przyjaciela, którego mogłabym dotykać, ciągnąć za kędziory i poszturchiwać, zawsze chciałam, żeby przyjaźń miała także wymiar fizyczny (...).
s.84.
Dotychczasowe zepchnięcie dotyku do kulturowego podziemia wynikać przecież mogło z przeświadczenia, że jest on nie tylko bezużyteczny dla intelektu i ducha, lecz ponadto zagraża bardzo ważnej, krzepiącej funkcji kultury, pojmowanej jako wyobraźniowe schronienie przed udrękami, jakie gotuje namacalna rzeczywistość> Mity, wierzenia, wielkie narracje, piękne obiekty - wobec codziennych doświadczeń - miałyby stanowić fantazyjny ornament, a także pocieszycielski raj i fikcyjny azyl.