Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) niektóre osoby nadmiar wolności gubi. Ale innych nadmiar wolności prostuje, wcześnie zaczynają się czuć odpowiedzialni za siebie, nie mają na kogo zrzucać winy, nie ma co czekać, aż ktoś wyciągnie drogowskaz i pokaże, gdzie mamy iść. Albo go sami znajdziemy, albo się zgubimy. Albo sami będziemy się dyscyplinować, albo nikt nas nie będzie dyscyplinował. [Janusz Czapiński].

(...) Potem napisałam felieton "Po czym poznać, że ktoś nas nie kocha". Jednym z elementów jest to, że wszystko nam zabiera i nic nie chce dać. Zabiera czas, wygodne miejsce, ostatnie ciasteczko. Wtedy trzeba powiedzieć: "Do widzenia". [Katarzyna Lengren]

(...) w zaburzonym domu, gdzie ktoś jest cholerykiem, ciągle się dba o miłą atmosferę. [Katarzyna Lengren]

Życie jest krótkie, a człowiek się kłóci o bzdety. Dziś myślę: "Po co?". Trzeba było mówić więcej dobrych słów. Zostaje żal do siebie i czasu. [Franciszek Pieczka]

Mężczyzna, gdy nie kocha, niczym się nie dzieli. [Katarzyna Lengren]

Chciałbym starzeć się z dala od Warszawy otoczona dziećmi i zwierzakami. Czytając i gotując. [Magdalena Środa]

Nie jest to regułą, ale literatura też w jakiś sensie tworzy zastępczy świat, w którym można żyć. [Michał Głowiński]

(...) największym wrogiem przyzwoitej jakości tego, co robisz, jest doskonałość. Nigdy nie myśl o tym, żeby idealnie równo powiesić obrazek czy położyć kafelki. (...) jaki sens ma pociągnięcie szlaczka na ścianie z aptekarską dokładnością. Ponieważ wszystko kosztuje: albo czas, albo pieniądze, albo emocje, albo energię. I za każdym razem trzeba umieć dokonać sensownego bilansu zasobów. Czy tylko o to chodzi, żeby coś było idealne, czy też mamy do załatwienia ważniejszy cel w życiu. A to, do czego przywiązujemy tak dużą wagę, to tylko jeden z instrumentów osiągania celu. Nie jest on wartością absolutną. [Janusz Czapiński]