Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ci, którzy mają nóż i gruszkę, nigdy nie boją się ciemności.

W mojej historii nie ma historii. Opiera się ona na fakcie morderstwa.

Przechadzka po londyńskim parku i spotkanie z pięknym drzewem nauczyły go czegoś pożytecznego: jeśli wpadniesz w rozpacz, pamiętaj, że twoje dni na ziemi są policzone i równie dobrze możesz wykorzystać jak najlepiej te, które ci zostały.

Moim zdaniem wiara jest niczym przebywanie na słońcu. Czy możesz nie rzucać cienia, kiedy jesteś na słońcu? Czy możesz strząsnąć z siebie ten obszar ciemności, który przywiera do ciebie, zawsze taki sam jak Ty, jakby chciał, żebyś o sobie pamiętał? Nie możesz. Tym cieniem jest zwątpienie. I chodzi za tobą, dokądkolwiek pójdziesz, tak długo, jak długo jesteś na słońcu. A kto nie chciałby być na słońcu?

Czy gdyby znalazł jakichś Żydów w tym pokojowo nastawionym stadzie, chcieliby, żeby zepsuł im piękny dzień opowieścią o ludobójstwie? Czy ktokolwiek chciałby, żeby podszedł do nich nieznajomy, szepcząc: "Hitlerauschwitzsześćmilionówgorejącychduszmójbożemójbożemójboże"?

Fikcję nie tak łatwo oddzielić od literatury faktu. Fikcja nie może być realna, ale jest prawdziwa; przekracza girlandy faktów, by dotrzeć do emocjonalnej i psychologicznej prawdy.

Dwustronna książka jest książką z dwojgiem frontowych drzwi, ale pozbawioną wyjścia".

Opowieści identyfikują, jednoczą, nadają znaczenie. Podobnie jak muzyka jest uporządkowanym sensownie hałasem, a obraz uporządkowanym sensownie kolorem, opowieść jest uporządkowanym sensownie życiem".

Fikcję nie jest tak łatwo oddzielić od literatury faktu. Fikcja może nie być realna, ale jest prawdziwa; przekracza girlandy faktów, by dotrzeć do emocjonalnej i psychologicznej prawdy".

Sztuka jest walizką historii, zawiera jej esencję. Sztuka jest kołem ratunkowym historii. Sztuka jest ziarnem, sztuka jest pamięcią, sztuka jest szczepionką".

Każdy z nas jest jak dwustronna książka (...). W każdym z nas istnieje mieszanka faktów i fikcji, splot opowieści wszyty w nasze prawdziwe ciała".

Taksydermista pracujący pod kierunkiem artysty łączy z sobą różne części różnych zwierząt, przyszywając na przykład głowę owcy do ciała psa, głowę królika do ciała kurczaka, głowę byka do ciała strusia i tak dalej. Kombinacje są nieograniczone, często upiorne, czasami wprawiające w niepokój. Nie wiem, co by to miało znaczyć. To jasne, ze nie eksploruje się już tutaj zwierzęcej natury. Moim zdaniem te prace eksplorują raczej naturę człowieka, często jej najbardziej udręczone aspekty.