Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma dwóch pisarzy, którzy opisywaliby świat dokładnie w ten sam sposób.

,, Myślenie o przyszłości przynosiło jedynie ból.

To było w tamtym świecie, który zniknął w mroku pamięci.

Nasze istnienie nie ma żadnego znaczenia, jesteśmy jedynie smaczną przekąską. Zrozumiałam, jak to jest żyć wśród wrogów, będąc zawsze czujną, w ciągłej niepewności, w poczuciu zagrożenia.

(...)nas, ludzi, widząc, jak jesteśmy żałośni i słabi, jak łatwy stanowimy cel.

Jesteśmy tylko pionkami.

Najchętniej stałabym się niewidzialna nawet dla samej siebie, wtedy może bym uwierzyła, że mogę być spokojna.

Wspomnienia, gdy bardziej się na nich koncentrowałam , stawały się wyraźniejsze, a nie byłam pewna, czy tego chcę.

Wiem, że mnie nie zranisz.

Wytropią nas jedno po drugim. Będą ucztować na naszych prochach!

Diego zdawał się być zupełnie inni niż pozostali, a ja czułam się w jego obecności inaczej: czułam, że nie muszę wciąż oglądać się za siebie.

Wróg był tutaj, bo cały nasz świat był tutaj.

Nie dostaje się dodatkowych punktów za bycie idiotą.