Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie boją się prawdy, ale w głębi serca czekają na nią. Tylko prawda czyni człowieka wolnym.

Chciał patrzeć i zrobić zdjęcie sercem, które zachowa w pamięci.

Mam wolność w sercu i zdrowe podejście do życia.

Miłość czasami jest trudna, nie każdy potrafi udźwignąć jej ciężar.

W rodzinach nie ma długów.W rodzinach jest miłość, szacunek i przebaczenie.

Każde społeczeństwo potrzebuje bohaterów. Im są prawdziwsi, tym lepiej.

Faceci nie rozprawiają o miłości. Zwłaszcza gdy nie są pewni, że jest odwzajemniona.

Wiersze piszą ludzie samotni, nieszczęśliwi lub zakochani.

Największą tragedią jest brak nadziei. Jeżeli masz nadzieję, to już wygrałaś. Nawet zwykły mały mlecz, który śmiał wyrosnąć na ścieżce, walczy o istnienie, jest sam, ale się nie poddaje. Szuka słońca, szuka ciepła, światła i liczy, że uda mu się przetrwać.

Tak już jest, że jak komuś źle w życiu, to humor sobie poprawia kosztem innych i błotem ich obrzuca. Ale to błoto koniec końców najbradziej się do rzucającego przyklei.

Co to za mąż i ojciec ,który porzuca rodzinę i nie daje znaku życia przez lata?

Gdybym nawet miał pieniądze całego świata i miłość miliona kobiet, nic nie zastąpi matki. Ledwo ciebie pamiętam, ale przecież byłaś. Nieważne, jak mnie traktowałaś. Liczyła się obecność. Dziękuję za to. Żegnaj mamo.

Ten człowiek nie potrafi kochać, chciałby, ale jest za słaby. Ciągle czegoś szuka i tak już zostanie. Nigdy nie będzie szczęśliwy.

Człowiek z natury rodzi się ,aby być szczęśliwym. Nigdy odwrotnie.

Bóg nie patrzy na człowieka przez pryzmat grzechów.Widzi i czuje intencje oraz odczucia.

W życiu zdarzają się różne historie. czasami kończące się happy endem ,innym razem dramatycznie.

Na Podkarpaciu czas płynął jakoś inaczej.

Samotność w tłumie stawała się dokuczliwa.

Składamy zlepki oczywistych myśli, powtarzając filozoficzne teksty odnoszące się do prozy życia.

W życiu niewiele się zgadza z zamierzeniami i codziennymi oczekiwaniami. Rozbijamy je o skały zwątpień i frustracji.

W chwili, w której za wszelką cenę usiłujemy zrozumieć zachodzące w nas zmiany, sięgamy do tego co za nami. Grzebiemy w minionym doświadczeniu, wierząc w magię histori zszytych ze strzępków wspomnień.