Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziesięć lat to dużo i zarazem nic, dużo w życiu jednostki i nic w kontekście znanych i nieznanych nam czasów. Nie jesteśmy jednak w stanie kierować się tymi drugimi, nie umiemy spojrzeć na siebie jak na drobną cząsteczkę wszystkiego, co mieści się w świecie; gdybyśmy to potrafili, nikt nigdy nie wstawałby z łóżka ani nie podejmował żadnej czynności, w takim kontekście wszystko staje się błahe, głupie i przelotne, a wszelkie starania jawią się jako próżne, nawet te, co z perspektywy naszej nieistotnej codzienności wydają się kluczowe: uratowanie czyjegoś życia, zapobieganie nieszczęściom, powstrzymanie rzezi, ostatecznie wszystko okazuje się nieważne w tym ciągłym marszu wszechświata, który miażdży, zgniata i wyrównuje wszystko.