Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kto przez całe życie patrzy na morze, na jego odsłony i kaprysy, zna wszystkie opowieści- o miłości, niebezpieczeństwie, o tym co wpada życiu w sieci. A także o tym, ze czasami, choć to nie nasza ręka spoczywa na sterze, wszystko kończy się dobrze.

Ale moja córka ma też umiejętności, które zawdzięcza wyłącznie sobie, a może częściowo odziedziczyła po mnie - umiejętność oceny ludzi, schodzenia im z drogi, gdy nie jest pewna, kto zacz, znikania w większej grupie. Radzenia sobie ze smutkiem. Odebrała tę lekcję o wiele za wcześnie.

Wyglądała pięknie. Jak zwykle sprawiała wrażenie, jakby tak naprawdę miała zupełnie inne plany, ale w ostatniej chwili postanowiła się przy tobie zatrzymać, z uprzejmości, oczywiście.

Wystarczy dłużej popatrzeć na morze, na jego nastroje i szaleństwa, i człowiek ma przed sobą wszystkie historie, jakich tylko zapragnie - o miłości i niebezpieczeństwie, i o tym, co życie wpędza nam w sieci. I o tym, że czasami to nie nasza ręka spoczywa na sterze, i możemy jedynie ufać, iż wszystko będzie, jak trzeba.

Nie posunęłabym się aż tak daleko, by przyznać, że za nim tęsknię, ale po prostu nie chciałabym, aby (...) źle o mnie myślał. Wiedziałam lepiej niż ktokolwiek inny, że życie jest za krótkie na urazy.

Wszyscy wierzyliśmy, że szczęście powinno się traktować jak skarb, którym ślepy los potrafi czasem obdarzyć .

W toczącej się walce o życie jest coś, od czego trudno się oderwać, nawet jeśli chodzi o zwierzę.

Nie rozumiem, jak ludzie mogą żyć w głębi lasu. Uważam, że bezkresny brąz jest przytłaczający, a wyraźny zarys wzgórz i dolin zbyt niezmienny. Przyzwyczajasz się do nastrojów oceanu - jak do tych swojego współmałżonka, jak sądzę. Po wystarczająco wielu latach może nie zawsze je lubisz, ale to jest to, co znasz.

Niekiedy kłamstwo jest dla wszystkich najmniej bolesną z dróg.

Zdałem sobie sprawę, jak niewiele zadałem jej pytań. W ogóle jak rzadko próbowałem dowiedzieć się czegokolwiek o innych. Dennis Beaker mógłby mieć drugą rodzinę, Tina Kennedy opuścić klasztor przed dwoma laty. Zawsze oceniałem ludzi po pozorach. Teraz nagle zdałem sobie sprawę, ile straciłem. (...) Była ode mnie trzy lata młodsza, ale w porównaniu z nią poczułem się równie doświadczony i świadomy siebie co ameba.

[...] Każda rzecz i każdy człowiek mają swoją cenę.