Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy może na ciebie spojrzeć, lecz spotkanie kogoś, kto widzi ten sam świat co ty, jest zjawiskiem dość rzadkim.

Najgorsze w całkowitej samotności jest to, że myślisz o czasach, w których pragnąłeś, żeby wszyscy zostawili cię w spokoju. Kiedy to robią, zostajesz sam i okazujesz się dla siebie okropnym towarzystwem.

Łudzisz się, że jesteś malarzem, a w rzeczywistości jesteś płótnem.

Najlepsze rozmowy to te, których treści nie pamiętasz, ale pamiętasz jak się czułeś.

Zaczynałam jednak rozumieć, że życie to nie tyle twoja opowieść, co opowieść o tobie.

Ja" to najtrudniejsze słowo do zdefiniowania.

Pamiętasz swoją pierwszą miłość, ponieważ ona pokazuje ci, udowadnia, że potrafisz kochać i być kochana; że nic na tym świecie nie jest zasłużone oprócz miłości, że to poprzez miłość, i dzięki niej, rozwija się twoja osobowość.

Każda strata jest inna. Nigdy się nie wie, co czuje druga osoba, tak jak dotykanie cudzego ciała nie jest tym samym co jego posiadanie.

A nikt nigdy nie mówi " Do widzenia" , jeśli nie zamierza zobaczyć się z kimś ponownie.

Czasem się zastanawiałam dlaczego mnie lubi, a przynajmniej toleruje. Dlaczego ktokolwiek mnie znosi, skoro wkurzam nawet samą siebie?

Twoje "teraz" nie jest twoim "zawsze".

Najlepsze w nauce jest właśnie to, że w miarę uczenia się tak naprawdę nie otrzymuje się odpowiedzi, tylko coraz lepsze pytania.

Zamartwianie to właściwe podejście do życia. Życie jest jednym wielki powodem do zamartwiania.

Gdy kogoś tracisz, uświadamiasz sobie, że kiedyś stracisz wszystkich.

Zaczynam jednak rozumieć, że życie to nie tyle twoja opowieść, co opowieść o tobie. Oczywiście łudzisz się, że jesteś jej autorem.

Nie można wybierać swoich myśli. W tym cały problem.

Problem ze szczęśliwymi zakończeniami jest taki [...] że one tak naprawdę nie są szczęśliwe, albo nie są naprawdę zakończeniami, wiesz? W prawdziwym życiu coś się udaje, coś się nie udaje, a na końcu umierasz.

Jesteś ogniem i wodą, która go gasi. Jesteś narratorką, bohaterką i postacią drugoplanową. Jesteś autorką opowieści i samą opowieścią. Jesteś kimś dla kogoś, ale i sobą dla siebie.

Nasze serca były złamane w tych samych miejscach. To przypominało miłość, lecz może niezupełnie nią było.

Bynajmniej Holmesy. Sama wybierasz swoje zakończenia i rozpoczęcia. Wybierasz ramę, wiesz? Może nie wybierasz tego, co będzie na obrazku, ale ramę tak.

Nie ma żadnej mnie, której mogłabym nienawidzić. Po prostu, kiedy zaglądam w głąb, nie widzę konkretnej osoby, tylko kłębowisko myśli, zachowań, okoliczności. I wielu z nich wcale nie odczuwam jako swoich. To nie jest coś, czego zawsze ja pragnę, co ja myślę czy robię. A kiedy szukam Prawdziwej Mnie, nigdy jej nie odnajduję.

Lubię siedzieć na dworze w nocy. To dziwne uczucie, jakby się tęskniło, ale nie za domem.

Dorośli myślą, że mają władzę, podczas gdy w rzeczywistości to władza ma ich.

W pewnym momencie życia piękno świata zaczyna ci wystarczać. Nie musisz go fotografować, malować ani nawet pamiętać. Wystarczy że jest.

(...) i myślałem o tym, że "niebo" to liczba pojedynczą, jakby całe było jedną rzeczą. Ale niebo nie jest jedną rzeczą. Niebo jest wszystkim.

Mogę trzema słowami podsumować wszystko, czego dowiedziałem się o życiu: toczy się dalej.

Bieda nie czyni człowieka lepszym ani nic z tych rzeczy. Bieda to syf.

Łam serca, a nie obietnice, Holmesy.

Prawdziwa groza nie polega na tym, że się boisz, lecz na tym, że nie masz w tej sprawie wyboru.

(...) Jesteśmy istotami tak zależnymi od języka, że do pewnego stopnia nie możemy poznać czegoś, czego nie potrafimy nazwać. Przyjmujemy więc, że to nie jest prawdziwe.