Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) socrealizm stał się faktem, który na Górnym Śląsku nie został przyjęty z entuzjazmem, jak życzyłaby sobie tego propaganda tworząca proletariacko-socjalistyczny stereotyp regionu.

Polityka nie mówi prawdy, w zamian proponuje udział w pewnego rodzaju simulacrum, sztucznym świecie, który „krojony” jest na miarę programowych wytycznych tej czy innej partii.

Złem socrealizmu nie było więc samo wpisanie się w zjawisko standaryzacji sztuki, które pojawiło się na świecie ponad wiek przed cezurą badanego nurtu, ale popularyzacja treści silnie upolitycznionych, niejednokrotnie fałszujących zarówno historię, jak i obraz aktualnego świata. Trzeba podkreślić, że treści sprzyjających budowaniu państwa totalitarnego, pomijających niemal zupełnie rzeczywiste potrzeby estetyczne i kulturowe odbiorców oraz próbujących zhomogenizować ich postawy i sposób myślenia. Jednak realizm socjalistyczny nie był w dziejach sztuki ani pierwszą, ani ostatnią odsłoną standaryzacji. Natomiast niewątpliwie był jej najmniej wartościowym artystycznie wydaniem, o najsilniej zaznaczonej tendencyjności, komunizacji oraz totalizacji.