Jesteśmy społecznością, która kocha książki

We Włoszech w siedemnastym wieku mówiła pewna księżniczka jedząc z rozkoszą lody w upalny wieczór: Co za szkoda, że to nie jest grzech".

Był to najświetniejszy młodzieniec w Rzymie i, co więcej, on też był księciem; ale gdyby mu dano do przeczytania powieść, rzuciłby książkę po dwudziestej stronicy, powiadając, że go od czytania głowa boli. W oczach Vaniny była to wada.

Pewien neapolitański autor woła: ,, Czyż to jest nic urągać niebu, wierząc, iż w tejże chwili niebo może cię obrócić w popiół? Stąd, powiadają, olbrzymią rozkoszą jest mieć kochankę zakonnicę, i to zakonnicę głęboko pobożną, doskonale świadomą tego, że czyni źle, i błagającą Boga o przebaczenie z tą samą żarliwością, z jaką grzeszy.

We Włoszech w siedemnastym wieku mówiła pewna księżniczka jedząc z rozkoszą lody w upalny wieczór: Co za szkoda, że to nie jest grzech.