Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie rozumiem, jakim cudem coś, co mnie tak przeraża, może dawać mi tyle szczęścia.

Wierzę w nas. - Pocałował ją jeszcze raz i zaczął kołysać się delikatnie, trzymając ją w ramionach. - Jesteś jedyną kobietą, z którą umiem tańczyć.

Zbyt samotna - pomyślał. Nie jedynie sama, nie tym razem. Nie zagłębiona w myślach, ale absolutnie samotna i bardzo, bardzo wyobcowana.

Wierzę w miłość - powiedziała Janet, opierając się o białe jedwabne poduszki na różowej kanapie. - Czy w przeciwnym razie tak często bym jej ulegała? Nigdy nie trwała długo, a moje serce pękało albo się zamykało. Ale nigdy nie przestałam go otwierać na nowo. Raz za razem.

Poznajemy się lepiej dzięki lateksowej półmatowej farbie do wnętrz.

Miłość otwiera umysł, kiedy jest prawdziwa. Dlatego może tak bardzo boleć.

(..) Z tobą tak nie jest, bo cały czas będziemy się ranić. Jeśli nam nie wyjdzie, nie będziemy przyjaciółmi. Jeśli nam nie wyjdzie, to będę cię nienawidzić do końca życia.

Miłość? To zielony kryptonit. Zwycięża wszystko inne.

(..), że była prawdziwą osobą, nie tylko postacią na starym filmie czy głosem na CD albo płycie winylowej. Żywą osobą, która czuła i jadła, która śmiała się i pracowała. Która miała jakieś życie. I była tu szczęśliwa, przynajmniej przez pewien czas.