Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedynym miejscem, gdzie miałem wrażenie prawdziwego powrotu, był tunel metra - podziemne przejścia zmienione w targowiska nędzy. Starcy wynosili tu na sprzedaż rzeczy, które wielkim głosem krzyczały, że wyrwano je z mieszkalnych wnętrz, że pozostawiły tam po sobie pustkę, nie dającą się niczym zapełnić. Żałosne resztki egzystencji, zrujnowanych przez nowe czasy, nie przypominały beztroskich poszukiwań na pchlich targach. Dostrzegłem poobijaną fajansową filiżankę, buty na niemodnych obcasach, przedpotopowy tranzystor... Szczątki z lat mego dzieciństwa. Cała epoka wyprzedawana zsiniałymi od zimna rękoma starców.