Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To nie wstyd płakać, mój mały. Łzy są tym, co w nas najszlachetniejsze.

Chciałem, żebyś zrozumiał, czemu chwyciliśmy za broń, doktorze Dżafari, czemu dzieciaki rzucają się na czołgi jak na bombonierki, czemu nasze cmentarze pękają w szwach, czemu pragnę zginąć z bronią w ręku... czemu twoja żona wysadziła się w powietrze w restauracji. Nie ma gorszego kataklizmu niż upodlenie. To niewyobrażalna tragedia, doktorze. Odbiera ci chęć życia. Dopóki nie wyzioniesz ducha, myślisz tylko o jednym: jak umrzesz godnie, gdy żyłeś nędzny, ślepy i goły?

Prawdziwą tajemnicą nie dzielisz się z nikim.

Wojnę wymyślili mężczyźni; kobiety wymyśliły opór.

Prawdziwie nienawidzić uczymy się wtedy, gdy spostrzegamy własną bezsilność. To tragiczna chwila, najstraszniejsza i najobrzydliwsza w życiu.

Biada brzuchomówcom, którym splatały się sznurki marionetek: w tym bezlitosnym, wyzutym z zasad pojedynku wahanie jest śmiertelne, błąd niewybaczalny, cel sam sobie tworzy środki, a zbawienie rozwiało się w obłędzie odwetu i widowiskowych samobójstw.

Dla niego nieszczęścia nie były ciężką próbą, lecz zwykłymi wypadkami przy pracy, z którymi należy sobie radzić, nawet gdyby się tego miało zaraz żałować.

Każdy palestyński Żyd jest po części Arabem i żaden izraelski Arab nie może zaprzeczyć, ze jest po części Żydem.

Nie możemy się obwiniać o wyrządzone nam krzywdy, tylko o te, które sami wyrządziliśmy.

Prawdziwie nienawidzić uczymy się wtedy, gdy spostrzegamy własną bezsilność.

W ludzkim szaleństwie są tylko dwa ekstrema. Ta chwila, w której uświadamiamy sobie własną niemoc, i ta, w której zdajemy sobie sprawę z kruchości innych.