Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zła kołysanka

[...]
Śpij,
przecież cicho.
Noc urasta deszczowa na szybach
i wiatr ślepy jak ja przed domem przyklęka.
Kto nam ten czas wolny od trwogi wydarł -
maleńka?
10/11 wrzesień, noc. 40 r.

Nie płacz, nie płacz, zawsze pozostaje
urojona podróż po obłokach.
Nie płacz, zawsze jeszcze zostanie
tabun drzew niby masztów ze złota,
jeszcze pragnień w powietrzu śpiewanie,
jeszcze w trawach wędrówka zostanie.

i stoję tak, i czekam na dłoń, na głos człowieka.

I powrócę między ludzi w gniew i miłość
w kruchym ciele, w nieostrożnym, w szklanej trumnie,
tak poczekać w tym, co jest, i w tym, co było,
całą wieczność tak przeczekać, nim zrozumiem.

Ciężkie słowo, ale przecież lżejsze
niżeli warga co je długo waży.
Tak wypełniamy nadmiarem powietrze,
szukając w echu odbić własnych twarzy.

W letni wieczór chabrowy gdy ziemia mnie boli
kiedy echo mi zagra wielobarwny slogan
znowu stanę jak dziecko twarzą na wprost Boga
pić potoczysty błękit z lazurowych dolin".