cytaty z książek autora "Květa Legátová"
Miłość jest naszym osobistym problemem, trofeum albo tragedią i nie ma znaczenia, czy jest odwzajemniona.
Ludzkość się rozprzestrzenia i jak ryba żyjąca w głębinach zmierza w górę alby w chwili własnej zagłady zobaczyć niebo.
Przecież Helenka też nie ma ojca. Pewnego szczęsnego dnia przewrócił się na niego wóz wyładowany drewnem. Nim zdążył wytrzeźwieć z wiecznego pijaństwa, już nie żył. Po jego śmierci szynkarz przedstawił Halakovej rachunek, a ona go zapłaciła, chociaż musiała zastawić chałupę. Od tej pory jej maszyna do szycia śpiewa na dobranoc całym Żelarom.
Lipka nie odrzucił jej wilgotnej ręki i tym samym zaprzepaścił swoją ostatnią szansę. Jeszcze nie wiedział, że właśnie w tej chwili stał się częścią krajobrazu jej duszy, gdzie pod świetlistym niebem szalał dziki wiatr.
Umiał wyławiać szczęście z drobiazgów, które są pod ręką. Tę sztukę znają wszystkie stworzenia oprócz człowieka.
Między Jurą i Zaleszkami spiętrzyły się gniewy. Lucka Vojniczova zeznała przed sądem: Oni zniosą jeden drugiego tylko z rozbitymi gębami.
Jak świat światem człowiek lgnie do piękna i nie cofnie się przed żadnym głupstwem, by się do niego zbliżyć.