Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość jest narkotykiem. To opium, środek przeciwbólowy, uśmierzający samotność ludzkiej kondycji. I jak wszystkie środki przeciwbólowe otępia zmysły. Miłością nazywamy ten stan, kiedy znajdujemy kogoś innego, ale tracimy samych siebie.

Niektóre kobiety uważają, że są za dobre dla tych, którzy by je chcieli, ale kiedy się okazuje, że nie są wystarczająco dobre dla mężczyzn, których same pragną, nie znajdują nikogo.

Czasem najbardziej podobają się nam ci, którzy traktują nas najgorzej.

W miłości trzeba się czasem zdobyć na bezinteresowność i wyrozumiałość.

Jeśli wierzysz, kiedy cię chwalą, musisz też poważnie podchodzić do tego, jak cię krytykują.

(...) większość związków nie udaje się z powodu kłamstw, hipokryzji i pozowania na kogoś innego, niż się jest w rzeczywistości. Znacznie lepiej od razu się określić "Oto, kim jestem", i otworzyć się całkowicie, niż potem na czwartek randce wyskoczyć z pytaniem w rodzaju (...) Czy lubisz zabawy z sikaniem?

Ludzie, którzy sami siebie uważają za „sympatycznych”, są naprawdę niebezpieczni.

Wszyscy się przecież boimy najróżniejszych rzeczy, które nas nie zabiją. Przez całe życie staramy się ich unikać. A na końcu uświadamiamy sobie, że należało się bać tego, że zmarnujemy sobie życie właśnie na ich unikaniu.

Ileż kręcenia, ileż plątania, gdy się wprawiamy w sztuce kłamania. Albo innymi słowy: łgarstwo nie popłaca.

Musisz być trochę wyzywająca. Bezwstydna i zuchwała. Sekret uwodzenia w dziewięćdziesięciu siedmiu procentach sprowadza się do kontaktu wzrokowego. Resztę załatwia męskie ego.

(...) kiedy się najbardziej potrzebuje opinii i kimś, kogo się poznało, wszyscy milkną albo grozi im ekskomunika.

Babcia Maude mawiała: „Jeśli chcesz być szczęśliwa, nie pracuj za dużo. Mężczyźni znacznie wyżej cenią dobrą zabawę niż mądrość”. Co miało znaczyć: „Odniesiesz sukces, ale będziesz samotna”.

(...) w szkole, kiedy znajdujemy sobie przyjaciół, jesteśmy jeszcze niedojrzali umysłowo. Zanim się przekonamy,jaki ktoś jest, wiążemy się z nim na dobre.

Szkoda, że tyle czasu zmarnowałem na strach.

Jakże często, (...) ludzi wyleczyłoby z zazdrości poznanie prozaicznej prawdy.

O tym, czy ktoś uchodzi za przystojnego, czasem decyduje moda panująca w danej epoce.

Jedno złe doświadczenie może potem przez lata powracać w przykrych wspomnieniach.

Każdy, kto po trzydziestce pozostaje samotny, ma "problem". I sam musi ustalić, na czym on polega. A jeśli nawet z początku go nie dostrzegasz, szybko się zorientujesz w czym rzecz.

Istotą małżeństwa jest to, że człowiek opiera się pokusom ze strony innych ludzi.