cytaty z książki "Dzieci Diuny"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Nie przychodzi mi do głowy nic bardziej szkodliwego niż gnicie w smrodzie własnych wyobrażeń.
Sedno radości życia, jego piękna, tkwi w tym, że życie może nas zaskakiwać.
Zdaję sobie jednak sprawę,że ludzie nie potrafią znieść zbyt wiele rzeczywistości- ciągnął Kaznodzieja- Życie większości z nich jest ucieczką od samego siebie. Większość woli prawdę stajni. Wkładacie głowę do żłoba i przeżuwacie z zadowoleniem, dopóki nie umrzecie. Inni wykorzystują was do swoich celów. Ani razu nie wytkniecie nosa poza stajnię. Muad'Dib przybył by wam to powiedzieć.
(...)
Istnieć to wyróżniać się, odstawiać od tła- ciągnął Kaznodzieja- Nie będziecie myśleli ani naprawdę żyli, dopóki nie będziecie gotowi zaryzykować dla oceny swej egzystencji nawet utratę zmysłów.
Zdobywanie wiedzy jest nieustającą przygodą na granicy niepewności.
Tworzenie to odkrywanie. Bóg odkrywa nas w Próżni, ponieważ nasze poruszenia odróżniają nas od tła, które już znał.
Przyszłość pozostaje niepewna i tak być powinno, ponieważ jest płótnem, na którym malujemy nasze pragnienia.
Jesteś dzieckiem, które chcę zostać mężczyzną. Kiedy nim zostaniesz, będziesz na próżno szukał tego dziecka, którym byłeś.
Pewne działania mają koniec, ale nie mają początku. Inne zaczynają się, ale nie kończą.
Wszystko zależy od tego, gdzie znajduje się obserwator.
Nie wolno się bać. Strach zabija duszę. Strach to mała śmierć, a wielkie unicestwienie. Stawię mu czoło. Niechaj przejdzie po mnie i przeze mnie. A kiedy przejdzie, obrócę oko swej jaźni na jego drogę. Którędy przeszedł strach, tam nie ma nic. Jestem tylko ja".
Dla okrucieństwa nie ma usprawiedliwień, żadnych okoliczności łagodzących. Okrucieństwo nigdy nie równoważy ani nie prostuje przeszłości. Okrucieństwo uzbraja jedynie przyszłość w nowe okrucieństwo. Jest ono samonapedząjącą się siłą - barbarzyńską postacią kazirodztwa. Ktokolwiek popełnia okrucieństwo, popełnia również okrucieństwa przez nie zrodzone.
(...) straciliśmy coś niezbędnego do przetrwania. Utraciliśmy zdolność podejmowania trafnych decyzji Wykonujemy przypadkowe posunięcia - albo czekamy bez końca, co jest rodzajem poddania się, pozwalającym innym sterować nami.
(...) pokój zachęca do agresji, stając się tym samym zarzewiem wojny. Paradoks...
Zwycięstwo jest nic niewarte, jeśli nie zaspakaja najgłębszych pragnień człowieka.
Podejrzewając swoją śmiertelność, zaznajemy początku grozy; upewniając się, że jesteśmy śmiertelni, zaznajemy jej końca.
Nasza cywilizacja prędzej upadnie od własnej obojętności niż na skutek ataku z zewnątrz.
Niektóre działania mają koniec, a nie mają początku; niektóre zaczynają się, a nie kończą. Wszystko zależy od tego, gdzie stoi obserwator.
Bycie jednookim w kraju ślepców niesie ze sobą inne zagrożenia. Jeśli starasz się wyjaśnić ślepcowi to co widzisz, zazwyczaj zapominasz o tym, że ślepcy mają wrodzone odruchy, uwarunkowane ślepotą.
Rządy, jeżeli są trwałe, zawsze ciążą coraz bardziej ku formom arystokratycznym. Nie jest znany w historii żaden władca, który uniknął by tego losu. A gdy rozwija się arystokracja, rząd coraz bardziej dąży ku działaniu wyłącznie w interesie klasy panującej - czy klasa tą będzie dziedziczna monarchia, oligarchia finansowych mocarstw, czy okopująca się wokół władzy biurokracja.
Dobra władza nie stoi prawami, tylko przymiotami tych, którzy są u władzy. Machina władzy zawsze posłuszna jest woli tych, którzy nią zawiadują. Przeto najważniejszym elementem władzy jest sposób wyłaniania przywódców.
Przyszłość jest niepewna i tak być powinno, ponieważ jest płótnem, na którym malujemy nasze pragnienia. A zatem istotą ludzkiej kondycji jest to, że zawsze stajemy naprzeciw cudownie pustego płótna.
Społeczeństwa działają pod wpływem bardzo starych reaktywnych bodźców. Potrzebują stałości. Każda próba przedstawienia niestałości świata uruchamia mechanizmy odrzucenia, strach, gniew i rozpacz.
Religia to nagromadzenie dawnych wierzeń: mitologii, która jest zbiorem domysłów, ukrytych założeń, na których opiera się zaufanie do wszechświata, oświadczeń, które składali ludzie dążąc do władzy, a wszystko to wymieszane ze strzępkami oświecenia. I zawsze naczelnym, niewypowiedzianym przykazaniem jest: "Nie będziesz kwestionował!".
Jeżeli masz zwyciężać - mówił Kaznodzieja - musisz przystosować strategię do celu, jaki
chcesz osiągnąć
Dla okrucieństwa nie ma usprawiedliwień, żadnych okoliczności łągodzących. Okrucieństwo nigdy nie równoważy ani nie prostuje przeszłości. Okrucieństwo uzbraja jedynie przyszłość w nowe okrucieństwa. Jest ono samonapędzającą się siłą - barbarzyńską postacią kaziroctwa. Ktokolwiek popełnia okrucieństwo, popełnia również okrucieństwa przez nie zrodzone.
Dokładali wszelkich starań, by wszyscy na Arrakis, nawet wolno żyjący Fremeni, zaznajamiali się z licznymi przypadkami niesprawiedliwości i nierozwiązywalnych dylematów. Nauczono ich myśleć o sobie jako o ludziach nie mających szans na pomoc, dla których nie było wsparcia.