Jesteśmy społecznością, która kocha książki

otworzyłem oczy o świcie i / byłem bez sensu na dzień dobry. (Prima aprilis, s. 41).

Ty jesteś napisany, wiersz tak pisze. Nie mogę sobie tego wybaczyć.

Nie ma sprawy, za którą idzie wyrok wnoszący więcej niż nic.

Opierasz się właśnie o powietrze, którym oddychał.

Odbyte lektury wrażeń teraz nie wydają się/
Pozbawione pewnej gramatury, choć lichy notesik maksym więdnie/ W pacholich oczach, którymi wrzeszczy agonia dnia, jak i ty.