Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie stój nad mym grobem i nie roń łez,
Nie ma mnie tam,nie zasnęłam też.
Jestem tysiącem wiatrów dmących,
Jestem diamentowym błyskiem na śniegu lśniącym.
Jestem na skoszonym zbożu światłem promiennym,
Jestem przyjemnym deszczem jesiennym.

Nie stój nad mym grobem i nie roń łez.
Nie ma mnie tam,nie zasnęłam też.
Nie stój nad mym grobem i nie płacz na darmo.
Nie ma mnie tam. Ja nie umarłam...

Są gwiazdy,których tam już nie ma,kiedy my widzimy jeszcze ich światło. Zgasły,rozumiesz,ale wcześniej wysyłały ku nam swój blask. A potem,kiedy ich już dawno nie ma,zostaje jeszcze światło,które dla nas świeci.

Są sprawy,których trzeba doświadczyć,aby je pojąć.

Nagle przyszło jej do głowy, że wyobrażenie o tym, żeby wampir zakochał się w człowieku, samo w sobie jest już absurdalne. To przecież zupełnie tak, jakby człowiek zakochał się w kanapce.

-Nie ma nic gorszego - wycedził cicho - niż powiedzieć o myślach, że to nic więcej niż tylko myśli. Myśl to jedyna wolność człowieka.

Trzy czwarte wszystkiego złego,dokonywanego na świecie,dzieje się z bojaźliwości.

To takie uczucie, jak woal z lodu. Jak tysiąc igieł przewiercających skórę. To jak sen, w którym otwiera się usta, żeby krzyczeć, i okazuje się, że nie ma się już głosu. To tak, jakby czekać samotnie w ciemności. Jedyny odgłos, to cisza w naszym wnętrzu, czeka się i czeka na coś, co nigdy nie przyjdzie. To jak upadek bez powstania - jak umieranie bez śmierci.

-Ale czy ty nie znasz takiego uczucia, kiedy się upada i czeka na zdarzenie, które nie następuje?
-Ja nie upadam.- Wzruszył ramionami.- Ja latam.

-Czyżby monsieur Jestem Niesłychanie Ważny I Biada Temu Kto Będzie Twierdził Inaczej, Bo Dostanie Ode Mnie Klapsa W Pupę Wymanikiurowaną Łapą?

Na chwilę zapadła cisza. Nie była to nieprzyjemna,żadna tam cisza przed burzą ani skrępowanie w oczekiwaniu drwiącego śmiechu. Była to cisza ze światła.

Kryształowe łzy padały na ciemną ziemię,a z jego ciała wydobywały się dźwięki,jakby pękały góry. Remi przysiadł na jego ramieniu,drobny i skulony siedział tam,obejmując ucho Grima. Malutkie zielone światełko na czarnej obsydianowej skale.

Rzeczy czasami się tłuką. Rzeczy, króre się kochało lub nienawidziło, za które oddałoby się życie - po prostu się tłuką. Wtedy stoimy nad skorupami i nie widzimy już wyjścia. Znam ciebue, bo znam siebie sanego. Nie różnimy się tak bardzo. Jestem Hybrydem. A ty Hartydą. I ty stoisz między światami - tak samo jak ja. I ty tęsknisz za wolnością.

Ale czasami - czasami jest jakaś droga w ciemności. A kiedy się ją widzi - choćby była nie wiedzieć jak niebezpieczna - to czy można nią podążyć?

- (...) Ja jestem inny niż Gargulce z Paryża. Słucham swoich uczuć, nawet jeśli nie przystoi to porządnemu Gargulcowi. Ale nie mogę inaczej. Czym będziemy, jeśli utracimy umiejętność słuchania naszych uczyć? To one pokazują nam, że żyjemy, prawda?".

Tak to bywa z przyjaciółmi... tolerujemy ich słabości i podziwiamy ich mocne strony...

Legenda powiada, że Lucyfer zawarł z Tanatosem pakt - kiedy słońce wysyła swoje promienie na Ziemię, stworzone przez niego istoty mają spać w ramionach Śmierci, lecz z chwilą nastania nocy, Śmierć musi je wypuścić z objęć. Stąd do dzisiaj jest tak, że o świcie Gargulce kamienieją.

- Uwierzyć człowiekowi.- zaśmiał się szyderczo Grim.- To zupełnie tak, jakbym skoczył teraz w dół, wierząc, że Fibi mnie uratuje.

Zamieszania przez to tyle, co nie przymierzając, u ludzi, chwyt marketingowy, obracający się wokół jakiegoś idiotycznego trendu, który w zasadzie wszyscy uważają za absurdalny, ale nikt się nie wyłamuje, żeby nie wyjść na tego, co psuje innym zabawę.

- Magia jest we wszystkich. Ona jest jak powietrze, które cię otacza i przenika. I tak jak twoje płuca po wydechu automatycznie napełniają się znowu, tak i magia bez twojego udziału powraca do ciebie po tym, jak ją zużyjesz.

Nie ma nic gorszego - wycedził cicho - niż powiedzieć o myślach, że to nic więcej niż tylko myśli. Myśli to jedyna wolność człowieka.

Ludzie, którzy nie porzucają nadziei, bez względu na to, co się dzieje, są czymś całkiem szczególnym - oni są światłem w ciemności. Oni są tymi, którzy mogą zmienić świat.

(...) ból jest nieodłączną częścią życia, tak samo jak szczęście! Nie możesz się zdecydować na jedno albo na drugie...

- Ale czy nie znasz takiego uczucia, kiedy się upada i czeka na zderzenie, które nie następuje?
- Ja nie upadam. - Wzruszył ramionami - Ja latam.

My sami to czujemy czas przenika nam przez palce, niekiedy wydaje się długi jak cała wieczność, a czasem o wiele za krótki. Czas jest cudem i tajemnicą, której nigdy do końca nie pojmiemy.

...otaczała ją mgiełka samotności, której nie potrafiła przebić. Dlatego między innymi kochała noc. Ciemność wiedziała, kim ona jest.