Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[...]
​​- Wyjechał Pan, a mimo to ciągle jest wśród nas Obecny – coraz większy i większy. Pamięta Pan, jak kiedyś mówiliśmy, że artysta najlepiej egzystuje w ludzkiej pamięci? – Teraz się to potwierdza.

[...]
upływający czas pozbawia nas złudzeń i twardo potwierdza nieodwracalność zdarzeń.

[...]
Zobacz Pan, jak to jest, ta moja tęsknota niby wielka, ale jak jej dać szansę na spotkanie z Panem, karłowacieje zaraz i jak robak próbuje wyłgać się roztargnieniem.

[...]
Zamiast rozmowy wypuszczać będziemy kółka papierosowych dymów, które bez trudu zastąpią słowa. I niech się Pan nie zamartwia. Wierzę, że przyjdzie dzień, kiedy to żyjąc nawet w tak oddalonych od siebie światach, znajdziemy sposób na spotkanie.

[...]
​​Ale nawet w tej sytuacji, ktoś czasem próbował Cię w to lub owo uszczypnąć. To nic! Na tym właśnie polega życie! Tak ma być! Za to teraz, już tylko będą przytulać Cię i głaskać. Bardziej ze względu na siebie. Bo mimo wszystko, ceny miłości do człowieka, który odszedł, nie da się porównać z ceną miłości, jaką powinniśmy obdarzać każdego człowieka, który żyje pośród nas.

[...]
I proszę mi pozwolić pamiętać o sobie. Częste wspominanie
zmarłych, to rodzaj modlitwy – czuły oręż.
Czasem jedyny, jakim człowiek dysponuje w nierównej
walce ze Śmiercią. Śmierć nie zabiera człowieka, Drogi Panie.
Ona tylko w grobowej ciszy podwyższa poprzeczkę dla naszych miłości.