Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli chcemy pomóc dzieciom w satysfakcjonujący sposób przeżyć życie, moglibyśmy skupić się na wyposażaniu ich w umiejętność budowania i podtrzymywania żywych oraz głębokich relacji z innymi.

Język osobisty nie służy do manipulowania ludźmi. Język osobisty służy tylko i wyłącznie do tego, by wyrażać autentycznie siebie - do niczego więcej. Aby nie ukrywać się za fasadą jakiś sztucznych wymogów i niezrozumiałych zasad, tylko docierać do sedna tego, co moje.

Bardzo często obawa przed respektowaniem granic dzieci ma korzenie w nieświadomym przekonaniu o wypływających z egoizmu dziecięcych intencjach.

Dzieci muszą odpowiadać nam "nie" - po to, by zadbać o swoją równowagę psychiczną. Oprócz więzi bowiem potrzebują też autonomii. Podejmowania własnych decyzji. Wytyczania własnych celów.

Niby wiemy, że konflikty są nieodłączną częścią życia, że pojawiają się tam, gdzie dwoje lub więcej ludzi wchodzi w relacje - a jednak gdy stają się naszym udziałem, nierzadko traktujemy je jak wroga, jak sygnał, że coś poszło nie tak, że sobie nie radzimy.

Myślę, że wiele zmieniłoby się, gdybyśmy spróbowali spojrzeć na konflikt jak na dar. Coś, co pojawia się, gdy dwie osoby stają wobec siebie ze swoimi potrzebami, pomysłami, granicami, ale też swoją wrażliwością i sposobem doświadczania świata.

Wywieranie nacisku na dziecko przy pomocy emocji niesie ze sobą ogromne ryzyko zrzucenia na nie odpowiedzialności za to, co czujemy. Jest to obciążenie ponad siły dorosłego człowieka - cóż dopiero dziecka!