Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Temu kto przeszedł obojętny obok najpiękniejszej historii swojego życia zostaną lata żalu i żadne westchnienie nie ukoi jego duszy...

Życie to pociąg, który nie przystaje na żadnej stacji. Albo wsiada się w biegu, albo się patrzy, jak przejeżdza obok, a nie ma większej tragedii jak stacja widmo.

(...)są drzwi, które raz zamknięte za jakąś udręką, żłobią przepaść niewpuszczającą nawet boskiego światła...

Jeśli chcesz ze swojego życia uczynić ogniwo wieczności i zachować przytomność nawet pośród największego szaleństwa, kochaj... Kochaj z całych sił, kochaj, jakbyś nic innego nie potrafił robić, kochaj tak, by wzbudzić zazdrość książąt i bogów. Bo tylko w miłości brzydota odkrywa w sobie piękno.

Nie ma nic złego w słuchaniu. Życie ciągle nas czegoś uczy. Wydaje się nam, że dużo wiemy, tymczasem wiemy coraz mniej, tak bardzo świat się zmienia, a wraz z nim natura ludzi.

Tylko miłość jest w stanie pomścić nas za baty odebrane od życia. I pamiętaj: jeśli kobieta cię pokocha, nie będzie takiej gwiazdy, której byś nie dosięgnął, żadne bóstwo nie dorośnie ci do pięt.

Życie składa się ze wzlotów i upadków i nikt nie potrafi znaleźć złotego środka. Człowiek nie musi nawet ograniczać się do siebie. Nieszczęście, które nas dotyka, wcale nie robi tego z rozmysłem. Spada jak grom i jak grom się rozchodzi, nie wnika w dramaty, które nam przynosi, nawet o nich nie wiedząc.

Dostąpił tego szczęścia, że niewiele potrzebował, by czuć zadowolenie. Żył zgodnie z rytmem pór roku przekonany, że istota spokoju ducha tkwi w prostocie.

Gdyby wyruszając w wielką podróż, przyszło człowiekowi wybrać tylko jedna chwilę ze swojego życia, na którą się zdecydować?

Do dzisiaj się zastanawiam, czy koniec końców świat nie składa się z samych pozorów.Masz gębę jak uschnięte winogrono i zwisający na brzuchu jutowy worek, więc jesteś biedakiem. Umyjesz sobie twarz, przejedziesz grzebieniem po włosach, włożysz czyste spodnie i już jesteś kim innym. Tak niewiele trzeba.

(...) kto przepuszcza koło nosa swoją prawdziwą, życiową szansę, ten nie zazna pocieszenia, nawet jeśli mu przypadną w udziale wszystkie zaszczyty świata.

(...) życie to inwestycja długoterminowa i szczęście niewątpliwie uśmiechnie się w końcu do tego, kto potrafi stawiać na cierpliwość.

Życie zawsze się uśmiecha do tego, kto potrafi mu odpłacić tą samą monetą.

Kiedy jest się przygotowanym na najgorsze, można złagodzić ciosy.

Jak ten świat ci nie pasuje, wymyśl sobie inny i nie pozwól, żeby byle troska ściągnęła cię z chmury.

Życie to pociąg, który nie przystaje na żadnej stacji. Albo się wsiada w biegu, albo się patrzy, jak przejeżdża obok, a nie ma większej tragedii jak stacja widmo.

Nas potrafi uszczęśliwić filiżanka herbaty, im do szczęścia wiecznie czegoś brakuje.

Co oczy widzą, umysł akceptuje i człowiek uważa, że to właśnie jest niezmienna rzeczywistość istot i rzeczy.

Są takie dni do których żadna pora roku się nie przyznaje.Przeznaczenie się ich wystrzega i demony także.Święci patroni się pod nimi podpisują jako abonenci nieobecni,a ludzie zostawieni samym sobie gubią się w nich na zawsze.

Czy potem byłem szczęśliwy? Chyba tak; zaznałem radości, chwil niezapomnianych; nawet kochałem i snułem marzenia jak olśniony sztubak. Niemniej zawsze mi się wydawało, że brakuje jakiegoś elementu w mojej układance, że coś nie do końca odpowiada na moje wezwanie, że czyjaś nieobecność okalecza mnie dotkliwie; krótko mówiąc, jedynie grawitowałem na obrzeżach szczęścia.

Dziwne, że czasem prawdy których nam brakuje, dopadają nas w miejscach najmniej odpowiednich. Byłem o włos od załamania i podchmielona dziwka pomogła mi się pozbierać

Kto przechodzi obok tego, co może być najpiękniejsze w jego życiu, kiedyś gorzko tego pożałuje i nawet wszystkie westchnienia świata nie ukoją jego duszy...