Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie są różni - duzi i mali, grubi i chudzi, biegają szybko lub wolno, lubią jeść czekoladę albo szpinak i lubią niespodzianki albo ich nie lubią. Ale właśnie to jest fajne w ludziach - każdy z nas jest inny. Dlatego nigdy nie jest nudno.

Zarazić można się grypą albo kaszlem, ale nie niepełnosprawnością intelektualną. Żadną niepełnosprawnością nie można się zarazić.

Chciałabym, aby świat, w którym żyją moje dzieci, był bardziej tolerancyjny, pełen zrozumienia i współodczuwania, otwarty na odmienność, nawet jeśli jest ona tylko projekcją wyobrażeń zdrowych ludzi. (7).

Kiedyś moja koleżanka Dorota powiedziała, że głupio jej mówić do mnie "do widzenia", bo ja nie widzę. Ale przecież jeśli dziecko jeździ na wózku, to i tak mówi, że chodzi do 3. klasy, a nie że jeździ do 3. klasy. A jak ktoś nie słyszy, to i tak pyta: Cześć, co słychać? Można więc mówić do mnie całkiem zwyczajnie. (46).

(...) łatwiej jest zrozumieć najtrudniejsze zadanie z matematyki niż strach drugiego człowieka. (182).

Babcia mówi, że jestem rannym ptaszkiem. A przecież nie jestem ptaszkiem, tylko chłopcem. I nikt mnie nie zranił.