Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nadzieja to cudowna rzecz (...). A jednak nie doceniamy jej, póki nie zniknie.

Wolność ma swoją cenę.

Możliwość dokonania wyboru jest wolnością, Violet.

Trudno pamiętać, kim się jest, kiedy non stop udaje się kogoś innego.

- Naprawdę chciałbym cię zapomnieć - oznajmia. - Ciebie i tych kilka tygodni, które spędziliśmy razem. Byłoby mi łatwiej, gdybym mógł cię znienawidzić. Ale nie potrafię. To smutne, ale będę cię kochał przez resztę mojego życia.

Nigdy już nie będę tą osobą, którą byłam. Jestem jak roztrzaskana porcelanowa lalka, której nie da się już posklejać.

Ale wiedzieć o tym, że coś ma się zdarzyć w przyszłości, to nie to samo, co stanąć z tą przyszłością oko w oko.

Jeśli przyznasz się, że potrzebujesz ludzi, możesz ich stracić. Ale to pragnienie może ocalić ci życie.

-Coś jednak muszę Ci wyznać. Kiedy obudziłem się dzisiaj rano, miałem uczucie, jakby ktoś wpuścił do pokoju śwież powietrze. Znów mogłem oddychać. Ciężar z piersi znikł i chyba po raz pierwszy od wielu lat poczułem się znów sobą.
-Co się wydarzyło?
Uśmiecha się do mnie.
-Zdecydowałem, że cię odnajdę.

Niesprawiedliwość jest jak celnie wymierzony policzek.

To oszałamiające, jak szybko rozpada się całe życie.

- Co mam ci wybaczyć? Szczerość? Nigdy nie przepraszaj za szczerość, Violet.

Winni są zawsze ci, którym ufasz najbardziej.

Kiedy tylko w murze, którym się otaczasz, pojawia się pęknięcie, zaraz rozchodzą się od niego kolejne, aż wreszcie niezniszczalna zdawałoby się konstrukcja zamienia się w proch i pył.

Matka zawsze powtarza, że najbardziej niebezpieczni są ludzie, których nie da się kupić.

W muzyce jest wyzwolenie, od ciała, od umysłu, od miejsca i czasu. Ja sama jestem muzyką, jestem dźwiękiem.

- Moja mama zawsze mówiła, że nie jest ważne, kim jesteś, ale to co robisz.

Gdyby poprosił mnie, bym stawiła się na Księżycu, popędziłabym pakować walizki.

Nie wiem, kim właściwie chciałabym być, jakim człowiekiem?

(...) wierz mi, że nie ma potężniejszego argumentu w dyskusji niż kobiece ciało. Jestem w stanie zmienić opinie mojego męża. Nie wątp w to.

Nie tylko ja uważam, że czas arystokracji dobiegł końca. Wszyscy byliśmy z nimi związani. Wszyscy z ich powodu cierpieliśmy.

Klejnot unosi lustro i pokazuje ci najgorszą twarz człowieczeństwa. I zmienia cię.

Jest wielka różnica między czytaniem czarnych liter, a patrzeniem na czarne ruiny.

Dziewczęta miłe, dobre dziewczęta.
Ostrożnie dzielcie serca swe

Piękna jest miłość, słodka jak miód
Pozornie wieczna, tak krótko trwa
Miłość starzeje się i blednie
By się rozpłynąć niczym mgła.

- (...) Wolę zginąć, walcząc z arystokracją, niż wrócić do nich na służbę.

Cytrynowe drzewko jakie ładne
Jakże słodkie są jego kwiaty.

Najpierw ujrzyj, jaki jest. Potem ujrzyj w myślach swych. Wreszcie wolą skrępuj go.

Czymże jest życie bez miłości?

- Wszyscy cierpieliśmy, 192. Pod tym względem nie jesteś wyjątkowa.

Dźwięki płyną spokojnie i przechodzą jeden w drugi. Są jak woda leniwego potoku obmywająca wygładzone przez wieki kamienie. Moje palce żyją własnym życiem, a pokój, w którym siedzę zdaje się znikać. W muzyce jest wyzwolenie, od ciała, od umysłu, od miejsca i czasu. Ja sama jestem muzyką, jestem dźwiękiem.