Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość to jedyne bogactwo, którego przybywa rozrzutnym. Czym więcej dajesz, tym więcej ci pozostaje.

Po prostu bywa, że trafiamy na niewłaściwego człowieka.
Mnie się to zdarzyło. I Tobie.
Jak możesz odróżnić prawdę od fałszu, kiedy zdychasz z samotności.
Spotykasz faceta, stajesz na głowie, by wydał ci się interesującym, w końcu wymyślasz go od a do z, stroisz od stóp do głów w zalety, przymykasz oczy, by lepiej te zalety dostrzegać, on próbuje oszukać ciebie, ty go także.
Jeżeli jest przystojnym durniem, ty uważasz go za inteligentnego, jeśli on ma cię za idiotkę, czuje się przy tobie bardzo inteligentny, kiedy zauważy, że masz obwisły biust, doszukuje się w tobie osobowości, a gdy ty dochodzisz do wniosku, że to prostak, powtarzasz sobie, że trzeba mu pomóc, cóż z tego, że nie jest okrzesany, tobie starczy obycia za dwoje, jeśli chce robić to bez przerwy, tłumaczysz sobie, że cię kocha, jeśli nie jest zbyt wyrywny, wmawiasz sobie, że to nie jest najważniejsze, jeżeli jest sknerą, kładziesz to na karb jego biednego dzieciństwa, jeśli jest nadętym bufonem, twierdzisz, że jest naturalny.
Słowem, wychodzisz z siebie, żeby zadać kłam oczywistości, choć ta rzuca się w oczy.

Miłość to wędrówka bez map, bez kompasów, wędrówka, podczas której tylko ostrożność może zwieść nas na manowce.

(...) miłość wszystko potrafi zrozumieć, na wszystko ma odpowiedź, rozwiązuje każdy problem i wystarczy poddać się jej porywom. Trzeba tylko wykupić abonament, taki bilet miesięczny na wszystkie środki komunikacji.