Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) każde stronnictwo polityczne ma program wzniosły i piękny, lecz żadnego nie przestrzega, wszędzie krzewią się łajdactwa, ustępstwa na rzecz osobistej wygody, sprzedajność.

[słowo wstępne: Józef Rurawski]: Pięść i kij nie mogą być nigdy argumentem w żadnym sporze, ale ostatecznie można zrozumieć odruch człowieka, który w obronie czci ukochanego wodza reaguje zniewagą czynną, piętnując potwarcę otwarcie i ponosząc pełną odpowiedzialność.

Natura ludzka ma tę słabą stronę, że raz uległszy pokusie, już zatrzymać się nie umie.

(...) młodość nie pragnąca walki, młodość nierewolucyjna jest tak samo chorobliwa, jak starość nie umiejąca kierować się pobłażliwością, wyrozumiałością i rozwagą.

Trzeba zawsze w życiu stosować się do tego, co jest przyjęte i uznane przez szanowanych, poważanych i spokojnych ludzi.

Wprawdzie nie wierzę, by talent mógł być dziedziczny, jednakże wierzę w dziedzictwo kultury duchowej.

(...) oddawanie bliźnim większych przysług wytwarza w nich psychikę dłużnika, a czego od dłużnika może się wierzyciel spodziewać oprócz nienawiści lub w najlepszym wypadku niechęci?

Nie adoruję snobizmu jako czynnika postępu, lecz jako zabawną ozdobę życia.

Sztuka życia (...) nie polega na wyróżnianiu się, lecz na stosowaniu się do ogólnych form. Nie dotyczy to tylko sposobu jedzenia, lecz i wszystkich innych spraw na świecie, tak w stosunku do znajomych i obcych, jak do państwa i społeczeństwa, a nawet do samego siebie.