Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W pierścionku jest dusza, która się oddaje, a w zamian bierze drugą duszę... I w taką złotą obietnicę wszczepia się wszystko, co w człowieku mówi: chcę, kocham i przyrzekam!...

W pierścionku jest dusza, która się oddaje, a w zamian bierze drugą duszę... I w taką złotą obietnicę wszczepia się wszystko, co w człowieku mówi: chcę, kocham i przyrzekam!...

Mięknę pod twoim spojrzeniem i roztapiam się w dotyku twoich dłoni. Gdybyś nie obejmował mnie tak mocno, znikłabym i musiałbyś szukać mnie gdzieś tam na Lastku.

Mięknę pod twoim spojrzeniem i roztapiam się w dotyku twoich dłoni. Gdybyś nie obejmował mnie tak mocno, znikłabym i musiałbyś szukać mnie gdzieś tam na Lastku.

Ona tak się kocha ze mną, jakby tym jednym aktem chciała nasycić się na lata całe, jakby miał być ostatnim, jakby nic się nie liczyło poza daniem siebie do ostatniej cząstki. Później, gdy umiała już swobodnie grać, tę samą cechę usłyszałem w jej muzyce i wtedy zrozumiałem, że dla niej miłość - do mnie i do muzyki - jest dawaniem siebie całej bez reszty, bez liczenia się z zasobem swoich sił. W tym szafowaniu sobą, w zachłystywaniu się miłością, nie ma beztroski (skoro ta wynika raczej z lekkomyślności lub z niedoceniania), lecz przekonanie Jasi o naturalnym braku ograniczeń w niej samej. Jej nigdy nie przyszło do głowy pytanie o to, co da jutro, skoro dzisiaj da wszystko. Daje wszystko i zawsze ma wszystko.

Ona tak się kocha ze mną, jakby tym jednym aktem chciała nasycić się na lata całe, jakby miał być ostatnim, jakby nic się nie liczyło poza daniem siebie do ostatniej cząstki. Później, gdy umiała już swobodnie grać, tę samą cechę usłyszałem w jej muzyce i wtedy zrozumiałem, że dla niej miłość - do mnie i do muzyki - jest dawaniem siebie całej bez reszty, bez liczenia się z zasob...

Długo byłam człowiekiem książkowym - rzeczywistość przerażała mnie i zarazem pociągała. Nieznajomość życia sprawiła, że nie odczuwałam strachu.

Długo byłam człowiekiem książkowym - rzeczywistość przerażała mnie i zarazem pociągała. Nieznajomość życia sprawiła, że nie odczuwałam strachu.

(...) człowiek sam dla siebie nie może być wystarczającym źródłem nieomylnych kryteriów.

(...) człowiek sam dla siebie nie może być wystarczającym źródłem nieomylnych kryteriów.

Raj to spełnienie niezbędnych potrzeb. Ich nadmiar jest sprzeczny z naturą.

Raj to spełnienie niezbędnych potrzeb. Ich nadmiar jest sprzeczny z naturą.

Błędem jest przekonanie, że na świecie jest do wykonania tylko pewna ustalona ilość pracy i że jeśli nie możemy powiększyć tej ilości, wymyślając żmudniejsze metody pracy, możemy przynajmniej wymyślić metody pozwalające rozłożyć ją na jak największą liczbę ludzi. [...] Ilość pracy do wykonania nie ma granic - tak długo, jak długo pozostanie chodź jedna ludzka niezaspokojona potrzeba czy niespełnione pragnienie, które można zaspokoić pracą.

Błędem jest przekonanie, że na świecie jest do wykonania tylko pewna ustalona ilość pracy i że jeśli nie możemy powiększyć tej ilości, wymyślając żmudniejsze metody pracy, możemy przynajmniej wymyślić metody pozwalające rozłożyć ją na jak największą liczbę ludzi. [...] Ilość pracy do wykonania nie ma granic - tak długo, jak długo pozostanie chodź jedna ludzka niezaspokojona pot...

Doszliśmy do takiego kulturowego położenia, w którym pomieszaliśmy symbole z realną rzeczywistością, pieniądze z dobrobytem, a menu z kolacją, i głodujemy, zjadając menu.

Doszliśmy do takiego kulturowego położenia, w którym pomieszaliśmy symbole z realną rzeczywistością, pieniądze z dobrobytem, a menu z kolacją, i głodujemy, zjadając menu.

Informacja jest towarem (...). Można ją kupować, sprzedawać i wykorzystywać. Koniec końców, kredyty mają tylko taką wartość, jak tajemnice, które można za nie nabyć.

Informacja jest towarem (...). Można ją kupować, sprzedawać i wykorzystywać. Koniec końców, kredyty mają tylko taką wartość, jak tajemnice, które można za nie nabyć.