Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"I have impregnated two hundred and three women over the course of sixteen years. Five of those pregnancies have resulted in male children." Sam ten cyctat wyraża wszystko co tak bardzo mi w tej książce przeszkadzało i cóż... niewiele brakowało a nie doczytałabym jej do końca. Wokół "Folsom" było całkiem sporo szumu, zarówno w ramach przedpremierowych rewelacji jak i później w opiniach czytelników, gdzie fani utalentowanej Tarryn Fisher i Willow Aster zostali podzielieni na tych, którzy pokochali początek serii "End of Men", i na tych, którzy szczerze go znienawidzili. Potrafię dostrzec dlaczego tak jest, bo sama miałam dość spory problem z ulokowaniem swoich odczuć dotyczących tej książki. Klimat dystopijny ma to do siebie, że często daje do myślenia, w którą stronę nasz świat zmierza, czy jeśli pozwolimy na takie zachowania, do czego to może doprowadzić... i mimo iż umniejszenie roli męskiej do byka rozpłodowego było raczej mało symulujące umysłowo, to jednak już kierunek polityczny był intrygujący. Element romantyczny jest słabo rozbudowany, przez co czułam się momentami tak, jakbym czytała raczej ulotkę Paracteamolu, ale zakończenie dużo rekompensuje. I choć miałam w nosie jak się sprawa zakończy między Gwen a Folsom'em, to jednak jestem ciekawa tego dokąd zmierza ta powieść i z chęcią się dowiem co wpłynęło na zredukowanie męskiej populacji - a że mam swoje podejrzenia, to nie spocznę, dopuki nie znajdę odpowiedzi. Nie jest to arcydzieło, ksążka raczej z średniej półki. Byłam gotoa dać 6 gwiazdek, ale za zakończenie i na zachętę myśle, że 7 to całkiem dobry wynik.