Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeszcze kilka lat temu, minimalizm był całkiem popularnym hasłem w wyszukiwarkach. Dziesiątki blogów i kanałów na YouTube promowały ideę życia skupiającego się na... życiu, a nie zażynaniu się 70-80 godzinnym tygodniem pracy tylko po to, by kupić więcej rzeczy. Marie Kondo stała się ikoną sprzątania, a Joshua Millburn i Ryan Nicodemus byli niemal gwiazdami rocka, opowiadającymi o tym stylu życia w trakcie tournee po całych Stanach. "Everything That Remains" jest po części ich biografią - jak dwóch chłopaków z dysfunkcyjnych rodzin zostało dobrze opłacanymi korposzczurami, w nadziei że grube hajsy przełożą się na szczęście. Jak się niestety okazało, wielkie domy i designerskie garnitury są kiepską namiastką sensu w życiu i nie były w stanie wypełnić pustki. Do tego śmierć w rodzinie, zniszczone relacje (a także - jak opowiadają w kolejnej książce - uzależnienie, przedawkowanie, wielokrotne zdrady) nie pomagały. Ostatecznie receptą na szczeście i sens w życiu okazał się właśnie minimalizm i nawiązywanie relacji. Co ciekawe, minimalizm w ich wydaniu jest bardzo zdroworozsądkowy - nie chodzi o to, żeby żyć jak pustelnik, ale by rzeczy, którymi się otaczasz faktycznie miały dla Ciebie znaczenie. Brzmi rozsądnie. Jednak w ostatnich latach, minimalizm nie trenduje już w wynikach google. Popularność przejęły żywe słupy reklamowe zwane influencerami, próbujący co tydzień sprzedać nam nową kolekcję modową, najnowszy model laptopa (o całe 5% szybszy od poprzedniej generacji!) czy nic nierobiące suplementy diety. Eksperci od stylu pokazują nam kolekcje 500 perfum, które koniecznie musimy mieć, a kult zapi****lu wypromował niejednego kołcza (bo jak to tak, przeżyć 40 lat bez zawału?). Trendy czy nie, jakoś bardziej przemawia do mnie ta mniej popularna opcja.