Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzieło P. Cantala można rozpatrywać na dwóch pozornie niezależnych płaszczyznach. Pierwsze to jako dzieło myśli wojskowej swoich czasów, drugie z kolei jako książkę historyczną. Na jednej z nich autor spisał się kapitalnie, na drugiej trochę gorzej. Należy zwrócić uwagę na powód autora, dla którego zdecydował się napisać tę książkę. Podobnie jak inni francuscy pisarze wojskowi, mam tu na myśli takie pióra jak- Camon, Colin czy Bonnal pisali swe dzieła w celach utylitarnych. Innymi słowy cofali się do często do epoki napoleońskiej czy wojny francusko-pruskiej i w nich szukali uniwersalnych wzorców strategiczny czy innych rozwiązań, które można byłoby przełożyć na ówczesną im rzeczywistość. Podobnie jest z Cantalem on również czegoś takiego szuka studiując początki armii rewolucyjnej, a następnie patrząc na wyniki jakie osiąga. Interpretując jego wnioski w kontekście jego czasu można odnieść wrażenie, że mu się udało. W wojskowych słowach wytłumaczył czemu Francuzi preferują walkę tyralierską, czemu są tak ofiarni i odważni zarazem, nawet poczynił historyczne paralelę do Maurycego Saskiego, za co ogromny plus. I to dla wojskowych wystarczy, pisząc bez złośliwości. Stworzony przez niego system jest logicznie spójny. Wnioski wynikają z przesłanek nie ma tu nic powstałego ex nihilo. Tyle jeśli chodzi o traktowanie jego książki jako wytwór pisarstwa wojskowego. Ta pozycja pod względem historycznym jest mocno średnia. Biorąc poprawkę na to, że autor nie jest zawodowym historykiem nie będę się nad nim znęcał za styl czy słownictwo. Lecz dla historyka wytłumaczenie, że Francuzi preferowali tyralierkę, ponieważ ich wrodzone cnoty takie jak odwaga, wyższość nad przeciwnikiem, które nieprzerwanie przepełnia serca Francuzów aż od Galów zaczynając, bardzo mocno rzutują na wiarygodność autora. Ponad to w książce roi się od stwierdzeń pokroju - "pewien generał pruski", "pewien pułkownik francuski", "podczas pewniej kampanii", "gdzieś w Rosji" trudno odpowiedzieć na pytanie czy takie stwierdzenia wynikają z lenistwa autora w poszukiwaniu źródeł, czy są wytworem jego imaginacji, dlatego moja ocena jako dzieła historycznego jest niżej niż średnia. Zachowują pewną optykę jestem w stanie ocenić pracę Cantala na mocną 6, może nawet 6,5 ze względu na dość oryginalny system, który stworzył oraz porządną wojskową analizę armii rewolucyjnej, a następnie napoleońskiej, lecz autor jako historyk poniósł kompletną klęskę, choć wiem, że nie taki był jego zamiar - aby oddać realia armii rewolucyjnej w ramach pracy historycznej , jednak na Boga bądźmy przyzwoici i dbajmy o to co wypuszczamy z pod naszego pióra.