Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ubogaciłam się duchowo jakoś szczególnie. Jak to z biografiami: co złapiesz, jest już twoje. A mnie kręcą brudne paznokcie Bachusa z okładki. Podobają mi się historie z tych obrazów. Podobają mi się same opisy obrazów. Od razu widać, że było patrzone, i widziane, i myślane. Bardziej niż bójki, dziwki i leksykony karcianych oszustw. Bardziej mu pamiętam że kupował ładne ciuchy a potem chodził w nich, dopóki to z niego nie spadło. Nie stroił się i nie mógł wziąć byle czego jednocześnie. na lekcjach marketingu uczą że człowiek nie kupuje dżinsów tylko nadzieję (że dobrze w nich wygląda) i to nijak się ma do jego zachowania.