Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tamara Łempicka, polska malarka, urodziła się pod koniec XIX wieku (wg jednych źródeł w 1898 r., wg innych w 1895 r. lub 1896 r.; jako miejsce jej urodzenia możemy znaleźć Warszawę, i Moskwę, i Petersburg; w jej życiorysie jest wiele nieścisłości, do których przyczyniła się również artystka: ciągle tworzyła opowieści o swoim życiu). Jej ojcem był prawnik Borys Gurwicz – Górski, rosyjski Żyd, a matką Malwina z domu Decler, pochodząca z wpływowej i bogatej polskiej rodziny. Wychowywała się w Warszawie, często przebywała we Włoszech, po ślubie mieszkała w Petersburgu, później w Paryżu, USA i Meksyku. Żyła, skandalizowała, malowała. Jej obraz „La Musicienne”, którego fragment zdobi okładkę tej książki, 11 listopada 2018 r., w stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości, został sprzedany na aukcji w Nowym Yorku za blisko 9,1 mln dolarów. Jest to najwyżej wylicytowany obraz polskiego artysty w historii. „Portretowa twórczość Tamary Łempickiej jest bez wątpienia kwintesencją Art Deco, a kultywujące modę i nowoczesność kręgi społeczne lat dwudziestych i trzydziestych oglądamy dziś w szerokiej perspektywie jej oczyma.” E. Lucie – Smith „Łempicka 1896 – 1980” to biografia i reprodukcje ponad setki dzieł malarki. Dla fanów artystki lub sztuki art deco zgromadzenie w jednym miejscu tylu dzieł Łempickiej, to prawdziwa gratka. Mnie, do pełni szczęścia, zabrakło jedynie „Śpiącej” z 1932 r., jednego z najczęściej kopiowanych jej obrazów. Biografia jest bardzo skrótowa, pełna niedopowiedzeń i różnic w stosunku do informacji pochodzących z innych źródeł, co akurat niekoniecznie budzić musi oburzenie, gdyż jak już wspomniałam, Łempicka należała do tych twórców, którzy zajmowali się nie tylko tworzeniem sztuki, ale i kreowaniem opowieści o swoim życiu. Szkoda, że książka nie dzieli się z czytelnikiem wątpliwościami dotyczącymi rozbieżności informacji, szkoda, że w książce brak bibliografii. Szkoda, że biografia tak fascynującej i ekscentrycznej kobiety została podana beznamiętnie, bez polotu i „po łebkach”. Z pewnością nie poleciłabym tej książki, jako pierwszego lub jedynego źródła wiedzy o życiu i twórczości Łempickiej. Za treść daję 4 gwiazdki, za mnogość i wybór dzieł artystki: 9, co daje średnią 6,5 gwiazdek.