Od sierpnia 2004 roku nowicjusz w Zakonie św. Pawła I Pustelnika,
Pierwsze śluby zakonne złożył 8 września 2005,
Alumn WSD OO. Paulinów na Skałce w Krakowie,
Śluby wieczyste złożył 2 lutego 2009 na Jasnej Górze,
Diakonat przyjął 8 maja 2009 na Skałce z rąk J.E. ks. Bpa Jana Zająca,
podjął pracę parafialną i katechetyczną w paulińskiej parafii we Włodawie,
Świecenia Kapłańskie przyjął 29 maja 2010 na Jasnej Górze z rąk J.E. Ks abpa Stanisława Nowaka, metropolity częstochowskiego,
Pracował duszpastersko w paulińskiej parafii Prima Porta w Rzymie.
Aktualnie posługuje na Jasnej Górze, jest także wykładowcą na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie
A wcześniej:
Studia na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, zakończone w 2003 r. pracą magisterską napisaną pod kierunkiem prof. dr hab. Grażyny Stachówny. Temat pracy: Misterium tremendum, misterium fascinosum. Bohaterowie w poszukiwaniu sacrum w filmach „Andriej Rublow” Andrieja Tarkowskiego, „Dziennik wiejskiego proboszcza” Roberta Bressona i „Uczta Babette” Gabriela Axela.
Studia na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie zakończone w 2004 r. pracą magisterską napisaną pod kierunkiem ks. prof. PAT dra hab. Andrzeja Baczyńskiego. Temat pracy: Rola obrazu w przekazie treści religijnych. Studium filmoznawczo-pastoralne.
Licencjat teologiczny na Wydziale Teologicznym PAT otrzymany w 2008 roku na podstawie ww. pracy magisterskiej.
Doktorat z teologii pastoralnej na podstawie dysertacji p.t.: Koncepcja teodramatu w myśli teologicznej Hansa Ursa von Balthasara i twórczości filmowej Andrieja Tarkowskiegohttp://legan.eu/
Wszystkim, którzy giną z głodu, Jezus mówi: Moim pokarmem jest wypełnić wolę Ojca (J 4,34). Oto odpowiedź na pytanie, gdzie rodzi się nasze ...
Wszystkim, którzy giną z głodu, Jezus mówi: Moim pokarmem jest wypełnić wolę Ojca (J 4,34). Oto odpowiedź na pytanie, gdzie rodzi się nasze doświadczenie szczęścia i sytości.
„…muszę przyznać, że to ja się mylę a Adam Regiewicz i o. Michał Legan mają piękny, osobisty dar dostrzegania w twórcach i ich dziełach tych pierwiastków dobra, śladów Boga, którego przecież każdy z nas ma wypisane w sercu, ma tę przestrzeń zarezerwowaną tylko dla Niego. Wreszcie najważniejsze: autorzy patrzą na sztukę przez pryzmat dojrzałej wiary. W jaki inny sposób miałby patrzeć na świat chrześcijanin? To jest właśnie główna wartość tej książki, aby o sztuce rozmawiać jak chrześcijanie. Kolejną zaletą publikacji jest formuła dialogu. Tego typu książki zawsze świetnie się czyta” (Tomasz Teluk, Recenzja, https://www.fronda.pl).