Najnowsze artykuły
- ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
- Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
- ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński27
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Pierre Gamarra
3
6,8/10
Pierre Gamarra miał korzenie baskijskie i langwedockie (południowo - zachodnia Francja). Był nauczycielem, później dziennikarzem by zostać następnie pisarzem, poetą i krytykiem. Jest również autorem esejów i sztuk teatralnych. Jego dzieła dla dzieci i młodzieży (opowiadania, sztuki i wiersze) są często nauczane w szkołach.
W 1948 roku w Lozannie odebrał Międzynarodową Nagrodę im. Charlesa Veillona za książkę « Płomienny dom ».
W 1951 roku zostaje redaktorem w czasopiśmie literackim « Europa », którego dyrektorem jest Pierre Abraham, a od 1974 roku zostaje dyrektorem czasopisma.
Pierre Gamarra jest znany jako jeden z bardziej interesujących francuskich autorów prozy oraz poezji dla dzieci. Z jego bajek oraz wierszy najbardziej znana dzieciom jest, książka « Mon cartable » (« Mój tornister »).
Generalnie we wszystkich swoich dziełach Pierre Gamarra, potrafił odtworzyć atmosferę kolorów i napięcia (“L’Assassin a le Prix Goncourt”, “Capitaine Printemps »).
W 1955 roku ukazało się jedno z najbardziej znanych dzieł pisarza, « Le Maître d’école » które opowiada historię Simona Sermet, nauczyciela laickiego w regionie południowo – langwedockim.
Jest również autorem trylogii o Tuluzie : « Les Mystères de Toulouse », « L’Or et le Sang », « 72 soleils ».
W 1973 roku jego opowieść « Les Coqs de minuit » została sfilmowana na potrzeby telewizji.
W 1985 roku Pierre Gamarra otrzymał Nagrodę Literacką za « Le Fleuve palimpseste ».
Mówi sie o nim, że był « pisarzem langwedockim piszącym po francusku ». Jego dorobek jest bardzo ważny. Oprócz tego, przez ponad 50 lat, tworzył kronikę literacką, którą sam stworzył « La Machine à écrire » (« Maszyna do pisania ») w czasopiśmie literackim « Europe ».
W 1948 roku w Lozannie odebrał Międzynarodową Nagrodę im. Charlesa Veillona za książkę « Płomienny dom ».
W 1951 roku zostaje redaktorem w czasopiśmie literackim « Europa », którego dyrektorem jest Pierre Abraham, a od 1974 roku zostaje dyrektorem czasopisma.
Pierre Gamarra jest znany jako jeden z bardziej interesujących francuskich autorów prozy oraz poezji dla dzieci. Z jego bajek oraz wierszy najbardziej znana dzieciom jest, książka « Mon cartable » (« Mój tornister »).
Generalnie we wszystkich swoich dziełach Pierre Gamarra, potrafił odtworzyć atmosferę kolorów i napięcia (“L’Assassin a le Prix Goncourt”, “Capitaine Printemps »).
W 1955 roku ukazało się jedno z najbardziej znanych dzieł pisarza, « Le Maître d’école » które opowiada historię Simona Sermet, nauczyciela laickiego w regionie południowo – langwedockim.
Jest również autorem trylogii o Tuluzie : « Les Mystères de Toulouse », « L’Or et le Sang », « 72 soleils ».
W 1973 roku jego opowieść « Les Coqs de minuit » została sfilmowana na potrzeby telewizji.
W 1985 roku Pierre Gamarra otrzymał Nagrodę Literacką za « Le Fleuve palimpseste ».
Mówi sie o nim, że był « pisarzem langwedockim piszącym po francusku ». Jego dorobek jest bardzo ważny. Oprócz tego, przez ponad 50 lat, tworzył kronikę literacką, którą sam stworzył « La Machine à écrire » (« Maszyna do pisania ») w czasopiśmie literackim « Europe ».
6,8/10średnia ocena książek autora
11 przeczytało książki autora
20 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Płomienny dom Pierre Gamarra
6,7
Ciepła, wzruszająca, nastrojowa powieść o utraconym bezpowrotnie dzieciństwie, które - mimo iż naznaczone biedą - jest dla narratora niezapomnianym okresem pierwszych przygód, przyjaźni, miłośni, zachwytu światem i jego niespodziankami.
Szczególną rolę w życiu dorastającego Janka odgrywa tajemnicza dziewczynka mieszkająca w dużym domu z czerwonej cegły. Bohater spotyka ją i poznaje przypadkowo. Od tej pory myśli o niej nieustannie i stara się do niej zbliżyć.
Narrator skupia się nie tylko na swoich wewnętrznych przeżyciach. W bezpretensjonalny sposób opisuje rodziców, sąsiadów, kolegów szkolnych, nauczycieli. Opisom tym nieustannie towarzyszy widmo zbliżającej się wojny - akcja zaczyna się w 1933 roku, zaraz po przejęciu władzy przez Hitlera, a kończy w 1939 r., tuż po ataku na Polskę.
Całość napisana jest prostym językiem, oddającym wiernie odczucia chłopca. Nie brak tu jednak pięknych, niemal poetyckich opisów, gdyż bohater jest człowiekiem uczuciowym, obdarzonym wielką wyobraźnią i wrażliwością.