Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kryształ Edenu” to pierwsza część rozpoczynająca serię „Taniec z ogniem na beczce prochu”. Powieść ta rozpoczyna cykl o mieszkańcach apokryficznej wyspy Eden. Wyspa Eden została stworzona przez grupę naukowców werbujących najtęższe umysły świata - Syndykat Skrybów. Mieszkańcy wyspy Eden od stuleci są strażnikami legendarnych skarbów, a wśród nich spoczywa właśnie kamień filozoficzny. Inteligentni, oczytani, posiadający wiedzę, do której nie mają dostępu pozostali ludzie, sięgając do zasobów zebranych przez swoich poprzedników. Głównym przeciwnikiem Syndykatu Skrybów jest Tajemnicza Wyspa, na którą są zsyłani niepokorni. Czy z niczym nie kojarzy się Polakowi takie traktowanie podwładnych, dokąd trafiali niepokorni? Walka tych dwóch ugrupowań odzwierciedla politykę stosowaną od średniowiecza przez pewne dwa europejskie państwa. Na morzu dochodzi ciągle do spięć między statkami Syndykatu i Wyspy, a prezydent Edenu jest niezwykle pożądanym człowiekiem, którego wielu chce złapać, bo wyznaczono za niego wysoką nagrodę. A czemu? Bo jest prezydentem niezwykłego lądu posiadającego skarb, dającego siłę, mądrość, a może nawet nieśmiertelność? „Taniec z ogniem na beczce prochu” opowiada historię pewnej wyprawy morskiej na jachcie o pięknej nazwie Mervilleux. Do tego dochodzi historia pirackiej napaści na inny jacht, z którego zostaje zabrana tylko jedna zakładniczka o imieniu Joanna. Drogi jej są mocno kręte, ale po wielu przygodach i ona trafia do Edenu. Ma do spełnienia pewne ważne zadanie i udaje się jej je zrealizować, a przy okazji znaleźć swoją miłość i jedynego wybranego partnera na całe życie. Krzysztof Dmowski od najmłodszych lat marzył, by zostać marynarzem, kapitanem żaglowca. Pierwsze próby pisarstwa rozpoczęły się w roku 1985. Pisanie okazało się jego powołaniem i prawdziwym hobby. Pierwsza powstała powieść „Taniec z ogniem na beczce prochu”. Potem napisane zostały kolejne tomy. Lubię powieści przygodowe, toteż kiedy nadarzyła się okazja, by sięgnąć po Taniec z ogniem na beczce prochu zrobiłam to. Trochę zniechęcała mnie dość nietypowa okładka. Moim zdaniem fatalnie wykonana pod względem graficznym. Utwór jest debiutem polskiego pisarza. Dałam mu szansę. Zawiodłam się czy wręcz przeciwnie? Na początku zdarzenia mieszają się ze sobą. Jest nawał bohaterów, ukazuje się jeden, drugi znika z niewiadomych przyczyn… Ogólnie mówiąc, autor zrobił fatalny wstęp. Kiedy co nieco zaczyna się w końcu układać w logiczny sposób, pojawia się masa powtórzeń. W jednym rozdziale naliczyłam kilkanaście zwrotów Asia. Przecież można było użyć innej formy tego imienia, czy nawet słów takich jak dziewczyna lub kobieta. Kolejny nawał bohaterów. Myślę, że lepiej by było, gdyby autor ich tylu nie wprowadził. To bez sensu, o niektórych wzmianka była tylko w jednym zdaniu. Wydarzenia nabrały zdrowego ciągu w mniej-więcej połowie książki. Lepiej późno niż wcale. Szczerze mówiąc, to nie wiem czy polecić tę książkę czy też nie. Dla miłośników morskich przygód nada się idealnie. Niestety, jak dla mnie, nie jest zbyt wysokich lotów. Brakuje mi rzeczy. Ale jeśli czytelnik nie zwraca uwagi na natłok wydarzeń i bohaterów to gorąco polecam! Osoby, które nie przepadają za powieściami przygodowymi powinny omijać tę pozycję szerokim łukiem. Nie sądzę, bym była zainteresowana kolejną częścią serii.