Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to krótkie wierszowane opowiadanie o Tomaszku i wojnie, a raczej... pokoju. Wszyscy wokół namawiali Tomaszka, aby poszedł na wojnę. Nic w tym dziwnego, skoro w jego rodzinie wszyscy mężczyźni byli w wojsku i mogli pochwalić się wieloma bohaterskimi czynami. Tak więc naszego małego bohatera rodzice posłali "(...) na nauki POWIETRZNEJ, WODNEJ, LĄDOWEJ SZTUKI WALKI I Z BLISKA , I DYSTANSOWEJ (czyli inaczej SZKOŁY WOJSKOWEJ)." , gdzie uczył się "broniologii" i "rakietyzmu". Każdy uczeń w szkole miał już za sobą nie jedną wojnę, ale Tomasz uparcie nie chciał wziąć w żadnej udziału. I bardzo dobrze, bo dzięki temu został generałem pokoju! Jego armia dobra, rozśmieszała dzieci, pocieszała smutnych, tańczyła, opowiadała kawały, udzielała porad. Taka to była pokojowa armia :) Morał z tej książki płynie taki, że nie wolno robić nic wbrew sobie nawet jeśli inni nas do tego namawiają. A pokój zawsze jest lepszy niż wojna. Choć książeczka nie jest gruba ma swój niepowtarzalny urok. Czytając ją czułyśmy się jakbyśmy wróciły do dzieciństwa. Lekko pożółkłe kartki i czcionka jak z maszynopisu. Rewelacja. A do tego liczne, bardzo kolorowe ilustracje, które ożywiają i ubarwiają tekst w książeczce. Na pewno spodoba się każdemu maluchowi. U nas opowiadanie spotkało się z miłym powitaniem. Choć wydawało nam się, że Nikodem jako chłopiec będzie nią znacznie bardziej zainteresowany niż Alicja. Ale nic takiego. Nasze maluchy z takim samym zainteresowaniem słuchały wierszyka i studiowały ilustracje w książeczce. To ciekawa odmiana i kolejna godna uwagi lektura na półeczce naszych brzdąców :)