Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytane ponownie. Niechcący stanęłam przy półce z horrorami i wyciągnęłam Kuttnera, żeby sobie przypomnieć, jak paździochowa i łopatologiczna była kiedyś fantastyka. Autentycznie lubię te opowiadania, które są wierne duchowi Lovecrafta, akcja osadzona jest w Salem i okolicach, to takie swojskie, znajome i generalnie dobrze napisane. Kiedy wpada w Howardowskie Atlantydy i Cymerie prycham śmiechem. Chociaż tutaj głównym problemem jest chyba to, że wszystko jest pisane na jedno kopyto i fabuły są już tak dobrze znane, i jedyne, co ratuje opowiadania to klimat. A ten nie zawsze został zbudowany. Głównie ciekawostka na temat tego, jakim kółkiem wzajemnej masturbacji byli Lovecraft, Bloch, Howard, Kuttner i reszta. Dużo lepiej czytać opowiadania ze "Stosu kłopotów", na które aż nabrałam ochoty i chyba sobie z sentymentu też przypomnę.