Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Liczyłem na coś lepszego. Pierwsza część, czyli wiersze nie były złe, chociaż nie przemawiały do mnie i nie trafiły w moją wrażliwość. Za najbardziej udany uważam swoistą antymodlitwę zatytułowaną "Moja ostatnia wspaniałomyślna modlitwa". Wyszło całkiem ciekawie. Drugą część tomiku, w której znalazła się proza poetycka, uważam za całkowicie nieudaną, wręcz grafomańską. Może nie odradzam zupełnie. Można przeczytać na własne ryzyko, a nuż macie inny gust i docenicie więcej utworów niż ja.