Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dwunastu nieśmiertelnych królów, rządzi żelazna pięścią całą pustynią, nikt nie jest wstanie sprzeciwić się ich woli... dopóki nie pojawiła się ona - Biały Wilk z Sharakhai. Nie ukrywam, dłużyła się. Akcja posuwa się wolno, napięcie budowane jest mozolnie. Dodatkowo dostajemy retrospekcje, które jeszcze bardziej hamują akcję. Ciężkie 600 stron... W pierwszych rozdziałach jesteśmy zarzuceni arabsko brzmiącymi imionami ludzi, bogów, księżyców, miejsc, świąt i niestety (dla mnie przynajmniej) wszystkie brzmiały podobnie co nie ułatwiało czytania. Sama historia jest niezła, ale myślę że można ją było przekazać trochę sprawniej ;)