Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść W. Wager'a zdecydowanie można określić jako przeciętną. Nie należy do powieści kiczowatych, ale brakuje jej trochę, aby można było określić ją jako dobrą. Czyta się w miarę szybko. Język jest w miarę prosty i zrozumiały. Tło powieści jest bardzo płytkie - ot, taki zwyczajny Nowy Jork. Nic szczególnego. Lekko widoczne tło historyczne rysuje się poprzez motywy Ernesta Henke. Jednak i ten aspekt powieści nie został głębiej przedstawiony przez autora. A szkoda, bo powieść z pewnością by na tym zyskała. Bohaterowie. No cóż, są typowi i schematyczni. Jest ten dobry, wspaniały. Jest jego ferajna. Pojawia się miłość od pierwszego spotkania. Są także gburowaci przedstawiciele władz. A także ten zły, paskudny psychopata, którego trzeba powstrzymać. Co prawda, autor starannie utworzył te postacie - jednych lubimy, innych nie bardzo - jednakże brakuje im czegoś, co nie wiązałoby ich tylko i wyłącznie z samym głównym wątkiem. Ich osobowości są wyraźnie dopasowane do roli jaką pełnią w powieści. Ogólnie, powieść nie jest zła. Brakuje jej oryginalności, ale można to przeboleć. Raczej przewidywalna. Można przeczytać, jeżeli brakuje alternatywnych opcji na wieczór.