Najnowsze artykuły
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj „Chłopaka, który okradał domy. I dziewczynę, która skradła jego serce“LubimyCzytać1
- ArtykułyCały ocean atrakcji. Festiwal Fantastyki Pyrkon właśnie opublikował pełny program imprezyLubimyCzytać1
- ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę Julii Biel „Times New Romans”LubimyCzytać4
- ArtykułySpotkaj Terry’ego Hayesa. Autor kultowego „Pielgrzyma” już w maju odwiedzi PolskęLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Alain Decaux
5
5,5/10
Urodzony: 23.07.1925Zmarły: 27.03.2016
prof. Alain Decaux - francuski historyk.
Przyszedł na świat w Lille, na północy kraju, zaś jego ojciec, Francis Decaux (1888-1958),był znanym adwokatem.
Absolwent Sorbony (historia).
Specjalista z zakresu historii Francji, ze szczególnym naciskiem na okres napoleoński.
Członek Akademii Studiów Zamorskich (Acadèmie des Sciences d’Outre-Mer) oraz Akademii Francuskiej (Académie française).
Współautor (najczęściej z aktorem Robertem Hosseinem) ośmiu telewizyjnych spektakli historycznych.
Uhonorowany wieloma odznaczeniami państwowymi, w tym Orderem Narodowym Legii Honorowej (L’Ordre national de la Légion d’honneur).
Prof. Alain Decaux żył 90 lat.
Wybrane publikacje książkowe: "Louis XVII retrouvé" (1947),"La Conspiration du général Mallet" (1952),"Le Face à Face de l'Histoire" (1977),"C'était le XXe siècle" (t. I-IV, 1996-1999),"L'Avorton de Dieu : une vie de Saint Paul" (2002, polskie wydanie: "Święty Paweł", Świat Książki, 2006),"Les dossiers secrets du XX siecle" (2011, polskie wydanie: "Sekrety archiwów XX wieku", Wydawnictwo Muza, 2013).
Dwukrotnie żonaty: 1. Madeleine Parisy (od 1957, rozwód),3 dzieci: 2 córki oraz syn; 2. Micheline Pelletier (od 1983).
Przyszedł na świat w Lille, na północy kraju, zaś jego ojciec, Francis Decaux (1888-1958),był znanym adwokatem.
Absolwent Sorbony (historia).
Specjalista z zakresu historii Francji, ze szczególnym naciskiem na okres napoleoński.
Członek Akademii Studiów Zamorskich (Acadèmie des Sciences d’Outre-Mer) oraz Akademii Francuskiej (Académie française).
Współautor (najczęściej z aktorem Robertem Hosseinem) ośmiu telewizyjnych spektakli historycznych.
Uhonorowany wieloma odznaczeniami państwowymi, w tym Orderem Narodowym Legii Honorowej (L’Ordre national de la Légion d’honneur).
Prof. Alain Decaux żył 90 lat.
Wybrane publikacje książkowe: "Louis XVII retrouvé" (1947),"La Conspiration du général Mallet" (1952),"Le Face à Face de l'Histoire" (1977),"C'était le XXe siècle" (t. I-IV, 1996-1999),"L'Avorton de Dieu : une vie de Saint Paul" (2002, polskie wydanie: "Święty Paweł", Świat Książki, 2006),"Les dossiers secrets du XX siecle" (2011, polskie wydanie: "Sekrety archiwów XX wieku", Wydawnictwo Muza, 2013).
Dwukrotnie żonaty: 1. Madeleine Parisy (od 1957, rozwód),3 dzieci: 2 córki oraz syn; 2. Micheline Pelletier (od 1983).
5,5/10średnia ocena książek autora
80 przeczytało książki autora
55 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Święty Paweł Alain Decaux
7,0
Alain Decaux urodził się 23 lipca 1925 roku w Lille. Był dziennikarzem , eseistą , biografem , pisarzem , człowiekiem radia i telewizji oraz popularnym francuskim historykiem .
Członkiem Académie française , przez prawie pół wieku zajmował się mediami popularnymi programami historycznymi i licznymi publikacjami. Uważany jest za jednego z pionierów programów historycznych w mediach. Pisał książki historyczne, sztuki teatralne, scenariusze do filmów. Zmarł 27 marca 2016 roku w Paryżu.
O świętym Pawle dużo słyszałam, ale nigdy nie czytałam jeszcze jego biografii. Jego słynny „Hymn do miłości”, List do Koryntian , Tesaloniczan, Filipian itd. często można usłyszeć we fragmentach podczas Eucharystii. Ponadto św. Łukasz opisał świętego Pawła w Dziejach Apostolskich, więc stanowią one oprócz listów główne źródło wiedzy o św. Pawle.
Święty Paweł urodził się jako Szaweł (Saul) w Tarsie (obecnie Tarsus),w Cylicji, w żydowskiej rodzinie, posiadającej rzymskie obywatelstwo. Był synem faryzeusza z pokolenia Beniamina. Wychowywał się w środowisku żydowskiej diaspory, która w tym rejonie stykała się z kulturą hellenistyczną. Znał język aramejski i grecki. Początkowo oprócz podstawowej nauki, której poświęcał czas, pomagał ojcu w produkcji płacht namiotowych. W wieku około 15 -18 lat wyruszył do Jerozolimy w celu kontynuowania nauki. Nauka jego trwała mniej więcej 10 lat. Początkowo był niesamowicie zawziętym prześladowcą chrześcijan. W drodze do Damaszku około 35/36 roku, dokąd zmierzał w celu aresztowania zwolenników nowej religii objawił mu się Jezus Chrystus, co spowodowało, że się nawrócił i przyjął chrzest. Odbył trzy podróże misyjne, podczas których chciał zachęcić jak największą ilość ludzi do nawrócenia się głosząc wiarę w Chrystusa żydom, poganom.. Jedyny w swoim rodzaju mistyk i strateg. Został skazany na śmierć i ścięty około 64-67 roku w Rzymie.
Autor w swej książce bardzo wnikliwie przedstawia nam życiorys świętego Pawła. Stara się przybliżyć jego sposób bycia, myślenia, przemiany życiowej. Ukazuje zarówno lata młodzieńcze Apostoła, jego przemianę, która dokonywała się w nim po jego spotkaniu z Chrystusem i późniejsze liczne podróże misyjne, podczas których nie zawsze było łatwo i przyjemnie. Nie raz święty Paweł krzyczał, darł szaty i miał wszystkiego dość patrząc na niewdzięczny nic nie rozumiejący lud, uparty, grzeszny i gnuśny. Był "jak igła w stogu siana i ani razu nie zszedł z obranej drogi" Podziwiam!
Autor pisze biografię powołując się i analizując zarówno Dzieje Apostolskie, jak i Listy, które napisał św. Paweł. Swoją wiedzę czerpie również od innych znanych autorów między innymi Józefa Flawiusza, Paula Dreyfusa. Oczywiście taki zapaleniec historyczny nie omieszkał odwiedzić stron w których nasz bohater mieszkał i przemieszał się. Z tekstu wywnioskowałam, że odbył przynajmniej dwie takie podróże. Jedną w 1955 roku, drugą nieco później wraz z żoną i młodszą córką. W ślad za świętym Pawłem zwiedził Tesaloniki w Grecji, Konyę, Listrię, Antiochię Pizydyjską czyli obecnie miasta tureckie i nie tylko. Podróżując próbował sobie wyobrazić co czuł, którędy szedł, co myślał Apostoł. Oczywiście to tylko przemyślenia i domysły, których również nie brakuje w książce, ale bardzo przyjemnie się je czyta. Dodatkowo Alain Decaux opisuje w bardzo prosty i przystępny sposób jak toczyło się życie w pierwszych latach I wieku we wszystkich miejscach którymi podążał nasz święty.
Czy warto poświęcić uwagę i swój czas na przeczytanie powyższej biografii? Myślę, że tak, ponieważ ubogaca wiedzę zarówno historyczną, jak i tą związaną z wiarą, religią. Autor w niej nikogo nie przekonuje, żeby uwierzył, zmienił swoje poglądy itp. On pięknie z wielką pasją i zamiłowaniem opowiada, o starych czasach i ciekawych ludziach. Opowiada w taki sposób, że chce się czytać i czytać.
Sekrety historii. Tom 2 Alain Decaux
4,0
Obejrzałem ze wszystkich stron książkę i nigdzie nie znalazłem, że to tom II, jak wskazuje strona na LC. Nie znalazłem również autora w polskojęzycznej Wikipedii, a w anglojęzycznej - rekordowo krótką notkę, którą przytaczam w całości:
Alain Decaux was born on 23 July 1925 in Lille, France. A historian by profession, he was elected to the Académie française on 15 February 1979.
Do tego bibliografia licząca 79 pozycji, po których przejrzeniu, nie jestem w stanie wymyślić żadnego tematu, w którym pan Decaux nie poczułby się au courant.
Dowodem jego wszechstronności jest również spis treści omawianej książki. Zaczyna od Kolumba, a potem mamy Dahlerusa - znajomego Goeringa, Lawrence'a z Arabii, Heydricha, Mussoliniego, Churchilla, Krawczenkę oraz Ben Guriona. W Kanadzie wyedukowano mnie, że lepiej znać się na jednym, a dobrze. Jakby nie patrzeć: tyle tematów na 208 stronicach brutto - to sztuka.
Powyższe, jest z mojej strony konsekwentną perswazją, byście, Państwo nie marnowali czasu na pana Decaux, bo zamiast jego nudnej opowieści, lepiej skorzystać, choćby z Wikipedii. O słuszności mojej propozycji proszę się przekonać na przykładzie zamachu na Heydricha czytając, wpierw Decaux, a następnie „Zamach na Reinharda Heydricha” w Wikipedii. A przecież nie wspominam o poważnych opracowaniach historycznych, których jest bez liku.