Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do lektury„Krótkiej kołdry” podchodziłam z wielkim entuzjazmem - zwłaszcza, że znajoma pochlebnie wyrażała się o autorze. Niestety, książka nie spełniła pokładanych w niej nadziei. Pierwsza jej część to wywiady (przede wszystkim z autorem, ale nie tylko) dotyczące przyjaźni, narzeczeństwa, sakramentu małżeństwa i oczywiście seksu. Jak w większości katolickich pozycji traktujących o związkach, największa uwaga została położona na tematy mieszkania ze sobą przed ślubem, antykoncepcji i kryzysów małżeńskich. W moim odczuciu, wszystko to zostało potraktowane dość powierzchniowo i sztampowo – słowem, nic nowego. Druga część książki – niestety dużo mniej wciągająca – zawiera w sobie multum treści na (prawie) każdy możliwy związkowy wątek: od wartości ciała w relacji małżeńskiej przez ojcostwo po pomoc w rachunku sumienia. Podczas lektury znalazłam kilka perełek – jednym z nich jest pomysł narzeczonych związany z prośbą o specjalne błogosławieństwo na okres przygotowań do ślubu. Ujęły mnie również niektóre myśli bezpośrednio odnoszące się do sakramentu małżeństwa. Najbardziej nie przypadło mi do gustu upraszczanie wielu tematów, pewnie częściowo wynikające z powierzchniowego ich podjęcia. Poza tym książka – w wielu fragmentach – jest pisana retoryką, za którą wybitnie nie przepadam – zero-jedynkowe podejście, które niekoniecznie przekonałoby wątpiących. Ogólnie „Krótka kołdra” mnie nie urzekła. Sądzę, że niewiele wnosi, zwłaszcza jeśli wcześniej czytało się już inne książki dla katolickich par. Jako pierwsza związkowa lektura może być przydatna, głównie jako inspiracja do narzeczeńskich rozmów. Chociaż uważam, że w tej roli dużo lepiej sprawdzą się „Manewry małżeńskie”. u progu Sakramentu Miłości