Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I tak zabija się dobre wspomnienia. Z dzieciństwa zachowałam obraz rysunków Effel’a jako uroczej satyry. Owszem, pupaśne aniołki pozostały urocze. Za to dowcip jest żenująco nijaki. Bez polotu i wbrew elementarnej logice. Może osobno nie robią tak infantylnego wrażenia, ale jako zbiór to rozrywka na poziomie przedszkolaka. Tekst Kornela Makuszyńskiego zamiast osłodzić tą porażkę pogłębił niesmak. Tak pełny oklepanych stereotypów, że aż niestrawne. Jedna zmarszczka odrazy więcej.