Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nasze dusze nocą to książka na jeden wieczór, jednocześnie zwięzła i pełna treści, na pewno nie banalne czytadło. Mimo, że głównymi bohaterami są osoby starsze to może ją czytać również młody czytelnik. Dlaczego? Ponieważ porusza kwestie ponadczasowe: radzenie sobie z samotnością. Przecież nie jest powiedziane, że problem dotyczy tylko osób w podeszłym wieku. Dzisiejsze czasy, poziom korzystania z pomocy psychologów i terapeutów dają do myślenia. A wydawać by się mogło, że świat jest tak rozwinięty ,a zdobycze technologiczne pozwalają na nieograniczone kontakty z międzyludzkie to coraz więcej osób się izoluje, zamyka w czterech ścianach. Owszem korzystają z telefonu, komputera , telewizora, ale coraz częściej nie potrzebują realnego kontaktu z człowiekiem. Ten problem można obserwować zwłaszcza wśród młodych , zmuszonych do nauczania zdalnego i kontaktów online. Powoli stopień zaangażowania społecznego zanika… a mają dopiero naście lat. Trudno wyobrazić ich sobie w wieku 60, 70 lat… Bohaterowie książki „Nasze dusze nocą” wcześniej nie mieli tego problemu, mieli rodziny, dzieci, dobre relacje z sąsiadami, ale nadszedł czas gdy zostali zupełnie sami. Pojawiła się wiec potrzeba wypełnienia powstałej pustki. Bycie z drugim człowiekiem, wspólne spędzanie czasu, rozmowy, a w późniejszym etapie także wspólne wyjazdy i wycieczki- takie motywy nimi kierowały decydując się na nawiązanie bliższej sąsiedzkiej relacji. Wydaje mi się , że małymi kroczkami rodziło się z tego poważne uczucie. Spotkania Louisa i Addie dały im wiatr w żagle, początkowo niepewni z czasem stali się bardziej ufni wobec siebie. Przestali czuć skrępowanie i przejmować się opiniami mieszkańców miasteczka. Można stwierdzić, ze bohaterowie kierowali się zasadą „Lepiej coś zrobić i żałować, niż żałować że się tego nie zrobiło” Spotykanie się dwóch starszych osób: na rozmowy, wspólne spędzenie długich wieczorów- czy jest w tym coś złego? Nie . Nawet gdyby była to relacja fizyczna, to czy nie maja do tego prawa? Są przecież wolni, samotni, a jeszcze żądni życia. Niestety los bywa przekorny i nawet to zostało im odebrane. Syn Addie wykazał się dużym egoizmem, zabronił matce spotykania się z Louisem, Jako powód podał zły wpływ na wnuka. Jednak był to tylko pretekst, ponieważ sam nie czuł się szczęśliwy i być może tego szczęścia zazdrościł matce? Podziwiam bohaterów książki „Nasze dusze nocą”, że mimo wieku dali sobie szanse na spróbowanie czegoś nowego, mimo że nie trwało to długo. Myślę że i tak odcisnęło to pozytywne piętno w ich życiu.