Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jaka to była dobra historia. Do połowy… Przez pierwsze pół książki z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów. Drżałam o ich relacje, o ich traumy i o to, by w końcu każde z nich było szczęśliwe. To była naprawdę dobra obyczajówka, taka życiowa, nie obdarta z prozy życia. A potem to już miałam tylko wrażenie, że czytam oklepane romansidło, które wyszło spod pióra samej Nory. Nie wiem co się tu zadziało i jak to się stało, że z tak dobrze zapowiadającej się książki od połowy wyszło na to, że i tak nic z tego nie pozostanie. Nie pamiętam kiedy tak mnie zirytowała jakaś historia. Książka nie jest długa, więc za bardzo nie odczuwam straconego czasu, jednak czuje się trochę zniesmaczona tym jak to się potoczyło.