Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Krótki i dobry wstęp do historii Bizancjum. Autor prowadzi narrację bardziej problemowo, niż chronologicznie, chociaż jego wywód zaczyna się od nakreślenia tła historycznego za czasów Konstantyna Wielkiego i kończy się krótką recepcją spuścizny po Wschodnim Rzymie. Plusem książki jest z pewnością to, że nie jest ona przeładowana datami czy wydarzeniami, w gruncie rzeczy autor próbuje w taki sposób poprowadzić narrację, by ułatwić zrozumienie czym w rzeczywistości było Bizancjum i opisać kolejne ciągi przyczynowo-skutkowe (np. wpływ naporu muzułmańskiego na politykę cesarską lub taka fundamentalna kwestia jak przyczyny założenia Konstantynopola i jak wpłynęło to na późniejsze kształtowanie Bizancjum). Z minusów można napomknąć fakt, że autor nie jest do końca bezstronny - sam przyznaje się do podziwu nad Oświeceniem, a czasami zdarza mu się dość tendencyjnie traktować niektóre chrześcijańskie źródła, jak np. kronikę Jana Malalasa (co szczęśliwie prostuje redakcja naukowa). Ogólnie książkę polecam, czyta się ją lekko i jest świetnym wprowadzeniem do Bizancjum lub też swoistą próbą uporządkowania wiedzy (chociaż w tym drugim jest nieco słabsza - brakuje jej syntetyczności, chociaż przoduje w kwestiach przyczynowo-skutkowych).