Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tytuł odnoszący się do słowa, które jeszcze sto lat temu budziło wielkie emocje. Tajna policja carska z jednej strony miała liczne grono konfidentów wśród niemal wszystkich partii rewolucyjnych, z drugiej zaś finalnie się na szczęście nie sprawdziła, albowiem reżim, którego byłą częścią przeszedł do historii. Na początku lat 90-tych jedno z efemerycznych wydawnictw wspólnie z Belloną (która jeszcze nie publikowała turbolechitów) wydała na jej temat krtótką pracę, de facto popularyzatorską. Około 130 stron tekstu na słabym papierze, rozmywającą się czcionką, skrótowa bibliografia i indeks osób. Całkowity brak zdjęć, tablic, danych etc. Bardzo słaby poziom edycyjny. Jeśli chodzi o meritum, to widać, że źródłem dla autorów były przede wszystkim prace innych historyków, prasa, tudzież wspomnienia. Język również daleki jest od stosowanego zarówno w pracach historycznych, jak i popularnonaukowych. Mieszanie przymiotników opisowych z ocennymi, pomieszanie informacji o faktach z publicystyką, informowanie czytelników o emocjach postaci (zapewne odczytanych z ich wspomnień lub prac innych autorów, ale brak przypisów w tym zakresie). Poza tym praca robi wrażenie pisanej w pośpiechu, bez żadnej redakcji. Plus to zebranie ogólnych informacji na temat Ochrany i przekazanie ich czytelnikom w formie bryku, niestety nieusystematyzowanego i nieatrakcyjnie napisanego.